پارلمان خلق ها

اینکه مجالس خلقها مشکلات خود را از « طریق سازمان ملل، یا خودشان » حل میکنند تصمیم مشترک آنها ست، و نه
تصمیم « این گروه و آن گروه».
-----
اداره ی امورات، حل مشکلات، دئمی نیست . که گروهها سر خود هرکاری خواستند انجام بدهند. نه!
گروهها با وجود پارلمان میتوانند نظرات خود را در مجلس مطرح کنند.

تشکیل مجلس یا پارلمان، برای هر حالتی ضروری ست. چه خلقی استقلال(جدایی) اعلام کند و چه «استقلال در واحد فدرال».
اینکه اداره ی امور به عهده ی « پارلمان یا مجلس» باشد ، اجتناب ناپذیر است. اگر قرار باشد « اعمال و حرکات» دموکراتیک باشند و نه دیکتاتورانه.
اعمال دیکتاتورانه فاقد مشروعیت می باشند و قدرت اجرایی نمی توانند داشته باشند.
----
تنها تصمیمات مشترک پارلمانهای خلقها قابل توجه است و سخن گروهها شخصی تلقی میشود.

-----
اینکه چه « اموری قابل مذاکره است یا نیست» هر مجلسی خودش تصمیم میگیرد.
این که چه متدی برای حل مشکل انتخاب میکند باز کار مجلس است.
نظرات شخصی مسئله ای را حل نمیکنند بل بر مشکلات نیز میافزایند.
-------
بهتر است تکلیف« احزاب» را که زاده ی شرایط « دیکتاتوری» اند مشخص کنیم:

« احزاب و گروهها» ، مخصوصا مسلح و حتی غیر مسلح، که در شرایط دیکتاتوری به وجود آمده اند ماهیتا « ابزارهایی یرای اعمال دیکتاتوری» هستند. سرشت آنها اعمال دیکتاتوری ست. لازم است در فضای دموکراتیک ماهیت خود را دموکراتیزه کرده و در تصمیمات عمومی شرکت کنند. دیگر به دنبال اعمال قدرت و نظر گروهی خود به خلق نباشند. بلکه به عنوان عضوی از جامعه دموکراتیک عرض اندام کنند.

از اینرو نظر و عمل هیچ حزب و گروهی نمیتواند به جای تصمیمات مجلس یا پارلمان خلق قرار بگیرد که ماهیتا دو جنس مختلف و حتی متضاد اند. اگر پارلمان عملا برآمده از یک حرکت دموکراتیک باشد.