نه اقاي سام قندچي

كه هدفتان در دشمنى كور با بزرگترين سازمان اپوزيسيون سرنگونى طلب ايران وسيله تان را توجيه كرده و اسمان و ريسمان را به هم بافته ايد تا مكاشفه خود را مستدل و علمي نشان دهيد. مقايسه سازمان مجاهدين با نازيست هاي المان كه بزرگترين جانيان تاريخ دوران سرمايه دارى بوده اند و خمرهاى سرخ كه با تفكرات و ایدئولوژی مائویستی خود در كشور کامبوج بيش از يك و نيم ميليون كامبوجى را به كام مرگ كشاندند نشان دهنده بي اطلاعي شما از تاريخ جهان نيست بلكه نشان دهنده باور عميق شما به توجيه وسيله در جهت نيل به هدف است.
شما مينويسيد كه "اگر مجاهدین در ایران آزاد بود، تا افکار خود را ترویج کنند، شک دارم که حتی آنها میتوانستند 500 نفر را بسیج کنند، و دهها سال قبل، از بین رفته بودند."
اگر سازمان مجاهدين خلق ايران چنين درمانده و بى جذبه هست چرا شما و اقاي حسين سبحانى و بالاتر از همه خود جمهورى جهل جنايت كه خود را نماينده خدا بر روى زمين ميداند، اينهمه تلاش و كوشش داريد و دارند تا سازمانى را كه در ازادى كامل فقط قدرت بسيج ٥٠٠ نفر را دارد خاموش كنند.
اگر شما نديده و نشنيده ايد من غير مجاهد به چشم خود ديدم كه در همان دوران كوتاه ازادى هاى نيم بند بين بهمن ١٣٥٧ و خرداد ١٣٦٠ سازمان مجاهدين خلق ايران نه بواسطه مظلوم نمايى قتل مجيد شريف واقفى، بلكه بواسطه ارايه راهى نوين و بومي و برگرفته از باورهاى توده هاى مردم چنان رشدى كرد كه اگر خمينى و اعوان و انصارش قطره اى عدالت و دمكراتيك را در انتخابات رعايت مى كردند، حكومت خمينى را حتى در همان دوران اوج خمينى گرايى با چالشى بزرگ روبرو ميساختند.
انتقاد از سازمان مجاهدين خلق ايران و هر تشكيلات ديگر حقى مسلم است اما كينه توزى و جعل حقايق توهينى اشكار به شعور خوانندگان است.