هم میهن گرامی بانو منصوره

آقای نصیریان جزء سینماگرانیست که نمیتوان ایشان را آلوده ی فیلمفارسی پنداشت. او در کنار بسیارانی دیگر چون زنده یاد داوود رشیدی از ارزندگانِ سینمای کشورند، که در سایه ی قدرت بازیگری خوب محبوبیت، و در سایه ی محبوبیت خود نزد ایرانیان، در کنار و همراهِ با بزرگانی دیگر، از به پوچ گرائیدن هنر سینما و تئاتر جلو گرفته و می گیرند.

مجموعه ی تلویزیونی شهرزاد علیرغم تمامی معایبش همانگونه که شما هم اشاره داری؛ «...یکی از پر مخاطب‌ترین سریالها در ایران و کشورهای فارسی زبان همسایه شده است...»
و اینهمه را در سایه ی داستانِ نزدیک به واقعیتش، و بازی بسیار هنرمندانه و نزدیک به واقعیتِ زندگی هنرپیشگانش دارد.

لذا نقد شما را در باره ی این اثر هنری عادلانه نیافتم. آثار هنری هنرمندانِ واقعی همواره در ورایِ استبداد و کُنشِ مستبدین زمان قرار دارند.
همانگونه که خلق آثار ماندگار چون مجموعه ی تلویزیونی دائی جان ناپلئون، فیلمهای سینمایی چون تنگسیر، داش آکل، قیصر، سفر سنگ، گوزنها و.... ربطی به اداره ی فرهنگ و هنر محمدرضاشاهی و تعالیمش نداشت
آفریده شدن مجموعه ی تلویزیونی شهرزاد، و فیلمهای سینمائی چون جدایی سیمین از نادر، فروشنده، دستنوشته ها نمی سوزند و ... نیز ربطی به وزارت ارشاد ج.ا. و تعالیمش ندارد.

و اساساً هر آنجایی که هنر و اثری هنری به خدمتِ توجیه، تفسیر، حمایت و در سمتِ اهدافِ سیاستی خاص قرار گرفته، بواسطه ی از دست دادنِ چشم بیدار خود، ارزش خود را نیز از دست داده است.