درکشوری که 38 سال تمام است

اصلا قابلیت گرفتن اسکار را ندارد، برای نگهداشتن رژیمی که تار و پودش پوسیده است، نیز کار ساز نخواهد نشد. در تورکی مثلی میگوید: روزی پشه ای بر روی درخت تنومندی نشست. پشه هنگام رفتن به درخت گفت: ببخشید بر روی شاخه تان نشسته مزاحمتان شدم. درخت در جوابش گقت: نیازی به عذر خواهی نیست! آمدن و رفتن تان اصلا برایم ملموس نشد. در واقع چنین اسکارهای سیاسی، هیچ دردی از درد ملل ایران را التیام نخواهد بخشید. اصلا برایشان مهم نیست! خود غرب بخوبی میداند شروع معکوس عمر رژیم اسلامی پانفارس خیلی وقت است که به شمارش افتاده است. دیگر بز کردن پانفارسیسم با جایزه اسکار نیز مثل لعابی است بر ویرانه ای پوسیده. سیاستی است که آن نیز نخواهد توانست آب رفته را به جوی باز گرداند. ملل ایران به حقوق خود آگاهند. هیچ چیزی نمی تواند آنان را در راه کسب حقوق پایمال شده خویش باز دارد. با اسکار و اسکاربازیهای اینچنین نمی توان سر مردم و ملل غیر فارس را گرم کرد و آنان را به بازی گرفت. زمان دیگر تغییر کرده است. چنین چیزی جز افتخار کاذب برای پانفارسیسم، برای ملل غیر فارس ایران اصلا اهمیتی ندارد. در واقع جیب کارگرادن فیلم پر میشود. کسیکه اصلا مشکلات مردم ایران به اندازه نک سوزن برایش اهمیت ندارد. خود از ثنا گویان و مبلغان پر و پا قرص رژیم آخوندی است!