لوایی عزیز ، در حوزه های

لوایی عزیز ، در حوزه های علمیه به طلبه ها در حین آموزش همیشه گوشزد می کنند که افرادی که به مرثیه می آیند دلشان پر است، یکی بدهکار است، آنیکی عزیزش را از دست داده و یا اینکه یکی در عشق شکست خورده، خلاصه اینکه باید سعی کنید زیادی موعظه را کش ندهید، که همه چرتشان می گیرد و آنوقت نانتان آجر می شود، سعی کنید حتما در خاتمه کریزی به صحرای کربلا بزنید، و حضرت ابوالفضل و اکبر و اصغر و ذینب را بکشید به وسط میدان و صحنه و مصیبت را آنچنان سه بعدی برایشان تشریح کنید که همه های های گریه کنند و بزنند به فرق سرشان تا از گریه دسته و ارکستر اموات فیض یاب بشوند، مثل اینکه بعضی از خوانندگان نوشته های شما هم، منتظر این هستند تا شما هم گریزی بزنید به مصائب ماوقع در گوناز ، تا بدین طریق باعث انبساط خاطر آنان گردید،