تنها راه رهایی و نجات زنان

زن ستیزی و دشمنی این آخوند های پلید با زنان کشورمان است.

چشمان جهان امروزی ما با خشونت و تبعيض عليه زنان آشناست. در همة عرصه ها، اقتصادی، سياسی، اجتماعی و فرهنگی. درهر 18 ثانيه يک زن مورد آزار و اذيت قرار مي‌گيرد. طبق آمارها، 70 درصد از زنان تحت خشونت واقع مي‌شوند. خانواده، اولين جايي است كه زن را با اين مفهوم آشنا ميسازد؛ و بعد از آن جامعه و عرصة اجتماع. اما…
اما وقتي به خيابانهای ميهن اسير ما می رسيد، بايستي هر تصور ديگری را كه از خشونت سخت نسبت به زن داريد، به كناری بگذاريد. همة تصورات شما بر باد رفته است. اينجا در ذهنتان، تصوير جديدی از خشونت شكل خواهد گرفت.
اينجا ايران است. زشت ترين نماد نظام مند تبعيض و ستيزِ با زنان! حاكميتي نامشروع كه اكنون در چنبره يي از تضادهای لاعلاج اسير شده است. در اين خيابانها سركوب زنان، نوک پيكان خشونت و سخت سری با تمامي مردم است. زنان در هيچ كجا از خشونت در امان نيستند. در همه جا در كمينشان هستند؛ نشانشان ميكنند و بسا فراتر از تحقير و تهديدآنها را مي سوزانند نه با آتش با اسيد…
همه وعده های دروغين به درد آورترين و درعين حال سبعانه ترين شكل، رسوا شده است و ادعاهايي كه هيچ كس را نفريفت اكنون در اسيد پاشي اعتدالي مي رود تا كابوس مرگ رژيم آدمكشان را با همه باندهايش با نابودی دمساز كند…
: 37 سال بعد از اجباری شدن حجاب توسط خميني در ايران، سركوب آزاد پوشش همچنان حربۀ اصلي رژيم جمهوری اسلامی است. هر چند در برابر اين توحش مقاومتها هر روز رنگي تازه تر به خودش ميگيرد. چرا كه زنان آزاده ايرانی هيچگاه تن به مقررات ارتجاعي آخوندها نداده و نمي دهند.
سرنگون باد رژیم زن ستیزِ اسلامی
پیش به سوی سوسیالیسم و جمهوریخواهی و لائیسیته و دمکراسی.