جناب اسماعیلی گرامی؛
اگر قرار باشد نگرش سیاسی مان را به حاکمان ایران از تحلیل های ژورنالیستی فراتر ببریم؛ باید این مجموعه سیاسی، دینی و ایدئولوژیکی که ایران را به چنین روز سیاهی نشانده، در دستگاه تحلیل تاریخی- دیالکتیکی قرار دهیم و چم و خم چرائی امروزمان را که نه تصادفی، بلکه ریشه در گذشته دارد را بدرستی تبیین کنیم.
برای تعیین تکلیف نهائی با نهاد روحانیت شیعه ویا به بیان دقیقتر، برای تعیین سرنوشت اسلام سیاسی و اسلامگرایان در ایران، ناچار هستیم در باره این پدیده سیاسی، مذهبی و تاریخی نقدی همه جانبه داشته باشیم.
تصور نمی کنم شما اسلام را دینی ایرانی و همساز با فرهنگ، تاریخ و منش ایرانیان بدانید و اگر چنین می پندارید، مقاومت 1400 ساله، و نیز 40 سال گذشته را چگونه می تواند تبیین کرد؟!
کسانی که در طول تاریخ حیات خود کوشش کرده اند تا در قالب اسلام، دین، سیاست، فرهنگ، سنت و زبان عرب را
جناب اسماعیلی گرامی؛
مزدوری انواع و اقسام گوناگون دارد و نمی تواند به خودفروشی مالی محدود گردد. مزدوری (خودفروشی) آئینی-دینی بدترین نوع آن است که ریشه های تاریخی، فرهنگی، آئینی، اخلاقی و سیاسی- اجتماعی جامعه را هدف قرار میدهد. نگاهی کنید به کارنامه حکومت اسلامی در 4 دهه گذشته و شما بفرمائید که این موجودات را چگونه نامگذاری کنیم!
با مهر و احترام
اقبال اقبالی