سردبیر متواری «جمهوریت»:

سردبیر متواری «جمهوریت»: ترکیه به سوی فاشیسم می‌رود

ـ یک کودتای تمام‌عیار دارد اتفاق می‌افتد: کودتای اردوغان. در این کودتای دوم هم مثل کودتای ۱۵ ژوئیه پارلمان ترکیه یک بار دیگر بمباران می‌شود، منتها این‌بار با احکام جلب که به فرموده اردوغان صادر شده. من تفاوتی نمی‌بینم بین آنچه که در ژوئیه اتفاق افتاد و آنچه که این‌ روزها اتفاق می‌افتد. این اقدامات با این هدف انجام می‌شود که فقط یک نفر بر ترکیه حکومت کند.
آیا شما از آنچه که در ترکیه اتفاق می‌افتد غافلگیر شده‌اید؟
ـ نه. ما می‌دانیم که اردوغان، رئیس جمهوری‌ست که هدفش دستیابی به یک حکومت توتالیتر است و به همین جهت هم صدای معترضان را تحمل نمی‌کند. روزنامه «جمهوریت» یکی از سنگرهای مقاومت بود و می‌دانستیم که تحمل‌مان نخواهند کرد. خودمان را هم برای این تهاجم آماده کرده بودیم. به همین جهت، با وجود آنکه عده‌ای از اعضای تحریریه بازداشت شده‌اند، «جمهوریت» همچنان منتشر می‌شود. جای روزنامه‌نگاران بازداشت شده را روزنامه‌نگاران تازه‌نفس پر کردند.
آیا می‌توانید توضیح بدهید که چگونه سرکوب‌ آزادی بیان در ترکیه اتفاق افتاد؟
ـ ما از دیرباز نگران آزادی بیان و بیش از آن، نگران وضع روزنامه‌نگاران در ترکیه بودیم، اما متأسفانه موفق نشدیم در برابر حکومت، جبهه‌ای از آزادیخواهان را تشکیل دهیم. همچنین نتوانستیم وضعیت بحرانی‌مان را به خوبی برای اروپا توضیح دهیم.
گروهی از روزنامه‌نگاران بازداشت شده «جمهوریت» به طرفداری از عبدالله گولن و عده‌ای هم به هواداری از پ ک. ک متهم شده‌اند.
ـ روزنامه «جمهوریت» در ۴۰ سال گذشته همواره گزارش‌هایی انتقادی پیرامون نهضت گولن منتشر کرده است. وقتی ما خطرات این نهضت را آشکار می‌کردیم، اردوغان دست در دست گولن گذاشته بود و با نهضت او همکاری می‌کرد. رجب طیب اردوغان خودش مهم‌ترین هوادار و پشتیبان عبدالله گولن بوده است.
آیا اصلاً رسانه‌ای انتقادی در ترکیه باقی مانده است؟
ـ بیش از دو، سه روزنامه و یک شبکه تلویزیونی باقی نمانده که حکومت به زودی سراغ آن‌ها هم می‌رود.
بازداشت و سرکوب روزنامه‌نگاران «جمهوریت» به این دلیل غافلگیرکننده بود که حزب عدالت و توسعه همواره از روزنامه «جمهوریت» به عنوان مصداقی برای آزادی بیان در ترکیه یاد می‌کرد.
ـ اردوغان دیگر نیازی ندارد به اینکه به جهانیان چیزی را ثابت کند. او گمان می‌کند به اندازه کافی از پشتیبانی اروپا برخوردار است.
ترکیه به کدام سو می‌رود؟
ـ بگذارید جوری بیان کنم که همگان متوجه شوند: ترکیه به سمت حکومت مأموران گشتاپو می‌رود. دیر نیست روزی که بدون دخالت دادن پارلمان، به خانه دگراندیشان، روشنفکران و سیاستمداران مخالف یورش ببرند. استادان دانشگاه را از دانشگاه‌ها اخراج می‌کنند و هنرمندان را بازداشت خواهند کرد. اتهامات همه این اشخاص هم شبیه هم خواهد بود و سرانجام همه صداهای مخالف را خاموش می‌کنند.
آیا ممکن است دادستان علیه اعضای حزب «جمهوریت خلق ترکیه» (سی اچ پی) هم اتهاماتی را مطرح کند؟