خودمونیم ، خوردن آبجو تگری با

خودمونیم ، خوردن آبجو تگری با چیپس در اروپا و یا آمریکا به سلامتی پرولتاریای قهرمان پهلوان و نوشتن مقالاتی اومانیستی و ترحم گونه و گدا پرور مثل : کمبود نان و نزول وجدان، چه حالی می دهد، البته همراه با سرود ای ایران ای یولچی تورباسی، و تلاوات آیاتی چند از شاهنامه فردوسی که در وصف عرب سوسمار خور و ترک بد ذات و به عرش اصفل بردن مقام زن و بی ارزش کردن زنان در حد پائینتر از سگ و لذت عروج ناسیونالیسم ایرانی فارسی را زیر چتر داس و چکش دو چندان می کند ، آیا تصور این دنیای لذتناک، برای غیر کمونیستهای بدون وضو قابل درک است؟