جناب سازاخ سلام؛
در میان گفته های شما و مصیبت های روزمره مردم کار و تنگدست، آشکارا محرومیت ها و خلاء های هراسناکی وجود دارد که شما آنها را نمی خواهید ببینید. و شاید این حکایت از سیری و تمول زندگی شما دارد.
در حالیکه بزرگترین خلاء کنونی و موجود جامعه ی بشری (( نان، کار و آزادی ست.)) که نان، همچنان در صدر نیازمندی های حیاتی ست که برای بسیاری جزو دست نایافتنی ها بوده و هست. و این پتک گرسنگی سنگین بیشتر، بر فرق سر لااقل بیش از نیمی از شهروندان زحمتکش کار و فقیر ما در ایران و جهان بی رحمانه کوفته شده و می شود.
سبک برخورد شما با زندگی سخت و تلخ آدم های بجان آمده، مثل مثله آن دورگود نشینی ست، که او واقعیت حاکم در درون گود گرسنگان و بیکاران را نمی شناسد؛ و بسیار دور از هستی ناگوار آنهاست. در شرایطی که میلیاردها له و لورده شدگان ساختار سرمایه سالاری اغلب نان را در این گود نمی یابند. چرا؟
طبیعی ست که این "خلاء" یا " حق ابتدائی زندگی" جز با مبارزه ی پیگیر طبقاتی، سازمانیافته و سراسری 99% ها که بسیار بسیار کمرشکن هم است، هرگز نمی تواند به سادگی سرانجام مطلوب و لازم رهائی از فقر و گرسنگی برسد و نخواهد انجامید. باید آگاهانه و با تمام توان و توام با همبستگی سراسری جنگید.
چرا؟ چون همه ی توان مالی، اقتصادی، سیاسی، نظامی، صنعتی، تاریخی و کشفیات نوع بشر، و از آنهم مهمتر هرسه " ادیان ریاکار ابراهیمی" و در سراسر جهان در خدمت این "سرمایه" بوده و جان شان به بقای این ساختار پیوند خورده است.
و این سرمایه سالاری جهانی نیز در دست یک مشت قلدر بیمار و جاهطلب و انگل تلنبارشده، و این گروه های جدا از زندگی حقیقی توده ها، بر سریر جهان و کشورها جاخوش کرده، و در همه جا برای بیش از هفت میلیارد آدم تصمیم می گیرند و سرنوشت های آنهای امروز و فردا را رقم می زنند.
و نتایج همین اراده ی مطلق، گردنکش و خارق العاده آنها، وجود این همه جنگ ها، نسل کشی ها، ویرانی ها، فقرو گرسنگی ها و فسادها، فرارهای میلیونی بی سرپناهان و بی خانمامانان و گرسنگان است که شما بهتر از من شرایط کنونی آنها را می شناسید.
همزمان فراموش نکنید که همین جنایتکاران و در رأس آنها امپریالیسم آمریکا و در منطقه ی خاورمیانه ی به آتش و خون کشیده شده توسط رژیم صهیونیست، ایان مادر بسیاری از ویرانگری ها و قتلعام ها هستند که آبشخور هردو همین مناسبات سرمایه داری جهانی ست.
بگذارید بیش از این ننویسم؛ ولی با جمله هائی نوشته ام را بپایان برم:
جناب سازاخ گرامی! تا زمانیکه همچنان " یک کودک در سطح جهان از گرسنگی می میرد" تا آن " هر " ثروتمندی" در سطح جهان یک جنایتکار می باشد.
باسپاس