Skip to main content

جناب کابلی چیزی فراموش شد:

جناب کابلی چیزی فراموش شد:
Anonymous

جناب کابلی چیزی فراموش شد:
سوال کرده ای:
اعراب پایشان به بهشهر باز نشد.
اتفاقا به مدت هزار سال حکومت علویان که از نسل امام حسن شیعیان بودنند تا زمان شاه عباس به گیلان و بخشی از مازندران حکومت کرده اند
بیشترین مهاجرت در ایران هم به همان جا بوده چون بیشترین امامزاده در ایران مربوط به همین بخش است

تاریخ طبری ج۸ ص۱۴۳ تاریخ ابن خلدون ج۳ص۲۶۶ الکامل فی التاریخ ج۵ص۲۳۳ تاریخ چالوس، مهدی اقبال ص۱۲۹
علویان طبرستان گروهی از بزرگان اولاد علی ابن ابی‌طالب به نام ائمه علوی بایزیدی بودند که در قرن دوم هجری در طبرستان قیام کردند. حسن بن زید ملقب به داعی کبیر در آن ناحیه ظهور کرد، او در روز ۲۵رمضان سال۲۵۰ قمری برابر با ۱۴آبان ۲۴۳ شمسی وارد قریه سعید آباد (مرزن آباد فعلی) در چالوس بین کلار و رویان شد،

توضیح کامل درلینک زیر از یک دانشجوی دکترا:

http://tarikh.nashriyat.ir/node/519

تاریخ تأسیس حکومت علویان در طبرستان به سال ۲۵۰ هجری قمری برمی‎گردد. حکومت علویان در طبرستان توسط زیدیان شکل گرفت. نخستین حاکم علوی در شمال ایران حسن بن زید بن اسماعیل بن زید بن حسن بن علی ملقب به داعی کبیر بود.[۱] پس از او ناصر اطروش از مهم‎ترین حاکمان علوی در طبرستان به شمار می‎رود. دولت علویان طبرستان تا قرن ۱۰ هجری قمری ادامه داشت. علویان تا پیش از قرن ۴ هجری قمری برای حفظ قدرت خود با دولت‎ طاهریان و سامانیان پیکار می‎کردند و گاه شکست خورده اما پس از مدتی مناطق از دست داده خود را پس می‎گرفتند. اما آنان از قرن چهارم به بعد با حکومت آل بویه مصادف شده و اقتدار خود را از دست دادند از این رو علویان طبرستان تا قرن دهم ،یعنی دوره زوال، نتوانست به عنوان دولتی مستقل حکومت کند. پیدایش حکومت علویان طبرستان، منجر به اسلام آوردن ساکنان مناطق شمالی ایران شد.
میتوانید منابع زیر را مطالعه کنید:
1. آملى، مولانا اولياءالله، تاريخ رويان، تصحيح: عباس خليلى، تهران، اقبال، 1313.

2. ابن اثير، عزالدين، تاريخ كامل، ترجمه: حميدرضا آژير، تهران، اساطير، چاپ اول، 1381.

3. ابن اسفنديار، بهاءالدين، محمد بن حسن، تاريخ طبرستان، تصحيح: عباس اقبال، تهران، خاور، چاپ دوم، 1366.

4. ابن طباطبا، ابواسماعيل ابراهيم بن ناصر، مهاجران آل ابوطالب، ترجمه: محمدرضا عطايى، مشهد، آستان قدس رضوى، چاپ اول، 1372.

5. اصفهانى، ابوالفرج، مقاتل الطالبين، ترجمه: سيدهاشم رسولى محلاتى، تهران، نشر فرهنگ اسلامى، چاپ اول، 1380.

6. اعتمادالسلطنه، محمدحسن‏خان، التدوين فى احوال جبال شروين، تصحيح و پژوهش: مصطفى احمدزاده، تهران، فكر روز، چاپ اول، 1373.

7. پرگارى، صالح و پروين تركمنى‏آذر، تاريخ تحولات سياسى، اجتماعى، اقتصادى و فرهنگى ايران در دوره صفاريان و علويان، تهران، سمت، چاپ اول، 1378.

8. ، حدودالعالم من المشرق الى المغرب، تصحيح: دكتر منوچهر ستوده، تهران، طهورى، 1362.

9. جعفريان، رسول، تاريخ تشيع در ايران، قم، انصاريان، چاپ اول، 1375.

10. حقيقت، عبدالرفيع، جنبش زيد در ايران، تهران، فلسفه، چاپ دوم، 1363.

11. رابينو، مازندران و استرآباد، ترجمه: غلامعلى وحيد مازندرانى، تهران، علمى و فرهنگى، چاپ سوم، 1365.

12. ستوده، منوچهر، از آستارا تا استارآباد، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1374.

13. طبرى، محمد بن جرير، تاريخ طبرى، ترجمه: ابوالقاسم پاينده، تهران، بنياد فرهنگ ايران، 1354.

14. فخرى، محمد بن على طباطبا، تاريخ فخرى، ترجمه: محمدوحيد گلپايگانى، تهران، علمى و فرهنگى، چاپ سوم، 1367.

15. فراى، ريچارد، تاريخ ايران از اسلام تا سلاجقه، ترجمه: حسن انوشه، تهران، اميركبير، چاپ اول، 1363.

16. قزوينى، زكريا بن محمد بن محمود، آثار البلاد و اخبار العباد، ترجمه: عبدالرحمن شرفكندى، تهران، انديشه جوان، چاپ اول، 1366.

17. كياگيلانى، سيداحمد، سراج الانساب، تحقيق: سيدمهدى رجايى، قم، كتابخانه مرعشى نجفى، چاپ اول، 1409 ق.

18. لسترنج، جغرافياى تاريخى سرزمين‏هاى خلافت شرقى، ترجمه: محمود عرفان، تهران، علمى و فرهنگى، چاپ سوم، 1367.

19. مرعشى، سيدظهيرالدين، تاريخ طبرستان رويان و مازندران، به كوشش: محمد تسبيحى، تهران، شرق، چاپ سوم، 1368.

20. مرعشى، نجفى، كشف‏الارتياب، ضميمه كتاب مهاجران آل ابوطالب، ترجمه: محمدرضا عطايى، مشهد، آستان قدس رضوى، چاپ اول، 1373.

21. مسعودى، ابوالحسن على بن حسين، تاريخ مروج الذهب، ترجمه: ابوالقاسم پاينده، تهران، علمى و فرهنگى، چاپ چهارم، 1370.

22. ياقوت حموى، شهاب‏الدين ابى‏عبداللّه‏، معجم‏البلدان، جلد 4، بيروت، دار صادر، چاپ دوم، 1995.
23. يعقوبى، احمد بن ابى‏يعقوب، البلدان، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، چاپ دوم، 1347.