بله گرامی، « راست و چپ» هردو برای جامعه لازم اند. هدف از دیالوگ « نزدیک شدن دیدگاهها به هم » است. تا شاید
جبهه ی متحدی پدید آید. اگر به صورت تشکل هم نباشد حداقل « عملا» ، در عرصه ی تلاشهای جاری این جبهه خود را اثبات کند.
این کار به سود همه و مردم است.
متاسفانه « پیش داوریها»، اتهامات، عدم توجه به نکات بالا، عدم دیالوگ راهگشا و مانند اینها مانع دیالوگ سازنده است.
گفته ام دوستان میتوانند دیدگاههای تئوریک خود را بیان کنند. که همه با آنها آشنا شوند.
ولی متاسفانه کسی مایل به کارسازنده نیست.
« عملا کار شده اینکه مشغول شوند و بگویند فلانی و بهمانی اخ اند. ائله اند و بئله .»
کسی دوست ندارد زحمت بکشد و مقاله و کامنت تئوریک تدوین کند و بگوید« حرکت ملی» عقیده اش این است و آن.
ایده لوژی اش ترکیسم یا ترکچولوق است. و ترکیسم هم این نظریات را دارد. یا آذربایچان چیلیق این عقیده را دارد.
آش همان آش است و کاسه هم همان.
----
مثلا حالا میتوانستند تشکلهای آذربایجانی یک موضع مشترک در مقابل انتخابات بگیرند. داخل و خارج نیز از این حرکت حمایت کنند. و کارهای زیادی مانند اینها.
----
تضادها بین گروههای دوستان آنقدر زیاد است که همدیگر را « نفی» میکنند.
دیالوگ این نفی را قدم به قدم ، به تحمل ، نزدیکی ، همبستگی عملی تبدیل میکند. بعد میتوان موضع گیری مشترک داشت.
اعلامیه ی مشترک داد ووو.
-----
اینها همه با دیالوگ، زحمت تحقیق و مطالعه، احساس مسئولیت اجتماعی، میتواند پیش رود.
ولی کسی توجهی به این چیزها ندارد
هرکس اؤز دلی آتینی، قووور!
هئچ ده بیلمیر هارا قووور!
--------
قابل توجه است که ، حالا امکانی دارند تئوریهای خود را مطرح کنند
و کارکمکی هم باشد میکنیم. ممکن است بعدها چنین امکانی نباشد.