کانادایها کاشتند و ما خوردیم
ما میکاریم تا کانادایها بخورند
بیچاره کانادایهایی که در طول زندگی زحمت کشیده و کشوری را آزاد و دمکرات و پیشرفته کرده اند و
امروز شاهد چه مهمانان خارجی که هستند
انسان به طور معمول زندگی را سپری میکند و یا مایل باشد و یا نه به طرف دنیای فانی حرکت میکند
و هنگامی که در بستر مرگ نفس های آخرش بر می آید و شاید از ترس مرگ بیشتر اعمالش و کردارش
مانند فیلمی در برابر چشمش ظاهر شود
و مهم این نیست که به چه دینی و آئینی اعتقاد داشته است
هر کی که باشد و هر چه که باشد دیگر زمان را نمیتواند به عقب برگرداند و نفس های آخرش را میکشد
در این لحظه آخر زندگی است که میتواند شیرین ترین لحظه زندگی باشد اما به شرط اینکه
انسان از انرژی طبیعی و درونی خود که به شکلی در انسان موجود است و به انسان عقل و خرد و اندیشه میدهد به شکل درست و خوب استفاده کرده
و به کسی و یا مذهبی و یا
زیرا همین تصمیم گیری و گذران زندگی فردی و اجتماعی با احساسات و خرافات بدون اندیشه و عقل است
که به مذاهب و دکانداران دینی اجازه سوئ استفاده و تحکیم استبداد خود و سیه روزی و فلاکت
اجتماعی می دهد که خوب و بد با هم در یک آتش تفرقه میسوزند و شوربختانه اگر اندیشه و خودآگاهی جایش را به احساسات و خرافات بدهد انسان مانند ماشینی میشود که هر کس میتواند از او سواری بگیرد
اما سئوال اصلی من از اون افرادی هست که چه در کانادا و یا آمریکا به خیابان می آیند و تلاش دارند قسمتی از افکار مذهبی خود را برای مردم دنیا
و یا به قول خودشان برای رسیدن به بهشت به نام سنت شیعی اسلامی به نمایش بگذارند این است که
در این شعارها و گریه ها و خودزنی هایی که در دنیای مدرن و پیشرفته به نام سنت شیعی و اسلامی و یا به نام میلیونها ایرانی دیگر که به این دین اعتقادی ندارند
چه چیزی را می خواهید بیان کنید
آیا تو سری زدن به خود و یا گریه و شیون شما ارزشی برای کشور مهمان دارد
آیا در نوحه خوانی و آواز اسلامی خواندن خود فرمول جدیدی برای پیشرفت جامعه مهمان به ارمغان می آورید
آیا درد مردم ایران و یا دنیا با یا حسین گفتنها درست میشود
در داد و فریاد شماها بجز شستشوی مغزی افرادی که توانایی اندیشه ندارند و بادی به هر جهت هستند چه نشانه مثبت دیگر میتوان یافت
آری هم میهن عزیز این تعزیه و نگهداری عاشورا و تاسوعای شما برای عده بسیار کوجکی البته در این دنیا نعمت و
برای اکثریت مردم ایران که با زور چماق و اصلحه های اروپایی و روسی و چینی زیر چکمه شما له میشوند
و مجبورند برای زندگی و یا مرگ تدریجی در ایران چهره ای از خود نشان دهند که مورد پسند شما باشد
ضرر و سیاه روزی و مردن تدریجی است
فراموش مکن که من و تو و شما در بستر مرگ باید تماشگر اعمال گذشته خود باشیم
و در این وقت برنده کارنامه پایانی زندگی خود کسی است که افکارش و اعمالش برای اکثریت مردم دنیا مثبت بوده و
از طرفی دستش به خون همنوعانش آلوده نیست و در دوران گذر زندیگش برده و بنده کسی نبوده است
و ارزش انسانیت خود را به هیج مقامی نفروخته است و تلاش بر این داشته که واقعیات را با اندیشه بنگرد و نه با احساسات و خرافات