Skip to main content

ناصر کرمی گرامی، کاملا تو را

ناصر کرمی گرامی، کاملا تو را
محسن کردی

ناصر کرمی گرامی، کاملا تو را درک میکنم و حق داری. اوایل که این سایت شروع به فعالیت کرد همانگونه که خود شاهد هستی من نیز از جمله نویسندگان بسیار فعال این سایت بودم. تا اینکه قوم مغول جدایی طلبان در سایتهای خودشان مگس پر نمیزد و هنوز هم نمیزند، مثل مگس گرد شیرینی به اینجا ریختند و با استفاده از ساده دلی سیاسی مسئولین سایت کاری کردند که ما خودمان کنار بکشیم. و این نه به این دلیل که ما حرفی یا پاسخی نداشتیم بلکه به دلیل کج فهمی کیانوش توکلی از مقوله دمکراسی. کیانوش توکلی تصورش از دمکراسی این است که هرچه میخواهد دل تنگت بگو اما فحش نده! اما مشکل این بوده که کسی فحش نمیداده! مخالفان ما که از پس استدلالهای ما بر نمی آمدند میگفتند فلانی توهین می کند و توهین آمیز مینویسد! اما لجن نویسی مخالفان ما از نگاه مسئولین سایت عین دمکراسی و آزادیخواهی بود چنانچه اخیرا در مقاله «سایه جلال» اینجا آوردم. متاسف


متاسفانه هرچه تلاش کردم به کیانوش بعنوان گرداننده سایت بفهمانم که هدفی که این سایت از آغاز پیش گرفته بود این نبود که تریبون در اختیار جدایی طلبان بگذارد اما گویی تمجید و تعریف پر از نیرنگ جدایی طلبان از «هواداری کیانوش از آزادی بیان» به مذاق او آنقدر خوش می آمد که مزه اش یکی یکی صاحبنظران در مورد مسائل ایران را از این سایت پراند و اینجا شد جولانگاه جدایی طلبان و فرقه ای ها. وقتی ایران گلوبال برقرار شد خیلی راحت بگویم اگر ما فارس زبانان، چپ و راست و از هر نحله ای، از حضور در این سایت و نوشتن مقاله خود داری میکردیم آیا این سایت میتوانست مخاطبی برای خود ایجاد کند؟ اگر فارس زبانان را بردارید چه چیزی بجز چند نفر اوغلو و الفلان و غیره باقی می ماند؟ و اگر کسی بگوید که بازهم این سایت همین مقدار مخاطب داشت بقول جوکهایی رایج جفت پا میرم تو صورتش! هاهاها
این سایت را ما فارس زبانان به اینجا رساندیم و جدایی طلبان از سادگی کیانوش استفاده کردند و میکنند و ما بدر شدیم. حالا چرا بازهم به این سایت می آییم و می نویسیم؟ برای آنکه چاره ای نداریم. اینجا جایی بوده که از اول ساخته ایم و در آن یکدیگر را یافته ایم و ناچاریم که همینجا حرفهای مان را برای مخاطبان مان بزنیم. این مخاطبان را ما بوجود اوردیم نه یار اغلو و مکرم اغلو. مثل آن است که بگویید که اگر با جمهوری اسلامی مشکل دارید چرا به ایران رفت و آمد میکنید. البته بنده 30 سال است که رنگ ایران را ندیده ام اما حاضرم گردنم را بگذارم که بسیاری از این اغلوها در سال بارها به ایران رفت و امد دارند و اصلا کسی نمیدان که اینها کی هستند و سر نخ شان کجاست. قضیه سایت هم مثل ایران است. وقتی جایی را ساخته اید و مخاطبانی دارید ناچارید بحثهای آنرا دنبال کنید. اما این را به جرات میگویم که اگر ما فارس زبانانی که این سایت را با نوشتن مقالات مان پر مخاطب کردیم میدانستیم که جدایی طلبان و اغلو ها آنرا های جک خواهند کرد اصلا در اینجا نمی نوشتیم. و پس از چندی دیگر خود کیانوش هم حال بروز کردن مطالب آنرا نداشت و این سایت هم میشد مثل بسیاری دیگر که یکی دوماه سر پا بودند. بازهم تکرار میکنم این سایت را ما فارس زبانان چپ و راست با بحثهای مان به اینجا رساندیم و من همان اوایل به کیانوش تذکر دادم که معنای دمکراسی بلبشو نیست بلکه یک سایت هم باید در و پیکرش محدودیت داشته باشد و هدف مشخصی را دنبال کند. ما فعالین چپ و راست در قراردادی نانوشته مثل بقیه اهداف میهن دوستانه مان میخواستیم در مورد سرنوشت کل ایران قلم بزنیم. اغلوها ریختند اینجا و بساط ما را ریختند بیرون. اگر میخواهید ببینید که ساده نگری کیانوش چه آسیبی به این سایت زده فقط نگاهی به بخش «نویسندگان سایت» بزنید و تعداد شان را ببینید. بسیاری از آنها از جمله خود من اگر مطلبی نمی نویسییم نه برای آن است که حرفی برای گفتن نداریم بلکه رغبتی نداریم که مطالب مان جایی درج شود که اغلو ها آنرا لجن مال کنند و کیانوش بگوید آزادی است. بله.. اگر من هم گه گاه اینجا مینویسم از سر ناچاری است. به عقیده من ما فارس زبانان این سایت یک اعتبار سیاسی داشتم که اینجا نزد بانک ایران گلوبال به مدیریت کیانوش توکلی با نوشتن مقالات به امانت سپردیم و کیانوش در بانک را باز گذشت و نگاه کرد تا پان ترکان و اغلو ها سرمایه ما را به غارت ببرند و کنترل بانک را بدست بگیرند.