مشکل فاصله فکری روشنفکران با
کانال سیزده
مشکل فاصله فکری روشنفکران با مردم است. روشنفکران خواستار حکومت دمکراسی هستند اما مردم نگران نان شب و اجاره خانه خود. اینکه مردم شعار رضا شاه؛ روحت شاد را می دهند اما شعار مرگ بر دیکتاتور هم سر می دهند شاید برای خیلی ها بی معنا به نظر برسد اما مردم نه بر علیه دیکتاتوری بلکه علیه ویرانی کشور و اقتصاد قیام کرده اند. دیکتاتوری جمهوری اسلامی با دیکتاتوری رضا شاه بسیار متفاوت است. یکی کشور را از قحطی و ورشکستگی نجات داد و دیگری ان را بار دیگر به دامن قحطی و ورشکستگی کشانده است.
الترنایتو نیرومند نیازمند حمایت مردم و یک چهره شناخته شده (سمبل) است. کدام یک از گروه های سیاسی تا کنون به جای پرداختن به ارمان های خود به نیاز های مردم توجه کرده است که انتظار ایجاد الترناتیو نیرومند را داریم. شما باید از خود سوال کنید که مشکل اصلی مردم اقتصاد است و یا دمکراسی و گسترش ازادی های سیاسی. تجربه موفق کشورهای دیکتاتوری دوبی؛ کویت؛ سنگاپور؛ کره جنوبی دوران نظامیان و حتی چین امروز نشان می دهد که دمکراسی و پیشرفت اقتصادی دو مفهوم قابل تفکیک هستند. عدم وجود دمکراسی در این کشورها سبب پیشرفت اقتصادی سریع و چشمگیر این کشورها شده است. اما برای بیشتر روشنفکران ما هنوز در بروی پاشنه دمکراسی می گردد