ایشان هنوز هم به بقای موجودیت

شکسته است. کنترل عصیان مردم از دست رژیم خارج شده است. اگر فضای سیاسی باز نشود و رژیم به سرکوب بیشتر روی آورد، خشم خروشان مردم ممکن است اینبار تار و پود پوسیده رژیم را بر باد دهد! اگر بخواهد فضای باز سیاسی ایجاد کند بمعنای این است بر دیگ در حال جوشان منفذی ایجاد شود، آنوقت ممکن است دیگ بترکد. بکلی از هم بپاشد، آقای نگهدار بخوبی میداند که خلقهای ایران خواهان حقوق ملی مدنی، زبانی فرهنگی و خواهان کسب اختیارات حق تعیین سرنوشت خویش هستند، ایشان بدین منظور طوری صحبت میکند، گوئی در ایران هیچ خبری نیست و چنین خلقهائی وجود ندارد، آگاهانه بدون گفتن کلمه ای از خواست ملل اسیر در ایران، با بی تفاوتی از روی آن رد میشود. از نظر وی گویا تنها موضوع مهم این است بدون از هم پاشیدن رژیم، با اصلاحات جزئی طیف پان ایرانیستی مشابه ای در راس قدرت قرار گیرد و بدون آنکه آب از آب تکان بخورد دو مرتبه سلطه و سیطره پان ایرانیسم و پانفارسیسم مثل همیشه دوام داشته باشد. ایشان بخوبی درک میکند نتایج سرکوب مردم، درطول این چهل سال، رژیم را در تنگنای هولناکی قرار داده است. این معضل دیگر با شعارهای اصلاح رژیم چاره ساز نیست و پینه دوزی نمیشود. این در حالیست که ایشان یکی از بلند گوهائی است که به بهانه اصلاح رژیم اسلامی تهران، در تداوم عمر ننگین رژیم به چنین ابزاری متوصل شده است.