نویسنده این نوشته سعی کرده

نویسنده این نوشته سعی کرده آرزوهای خود را با زبانی عوامانه و ایشالله گربه بود، در قالب پیش بینی سیاسی در رابطه با آینده ایران بیان کند، غافل از آینکه مسائل سیاسی نسبی است، یعنی وقتی یک عرب خوزستانی که بر روی دریای نفت آب آشامیدنی ندارد، زندگی خود را با یک اماراتی مقایسه می کند، و یا یک کرد کولبر ثلاث باباجانی زندگی خود را با یک کرد اربیل مقایسه می کند، و یا یک ترک در آستارای آزربایجان جنوبی، زندگی خود را با فک و فامیل هایش در آستارای آزربایجان شمالی مقایسه می کند. و یا دیگر ملتهای غیر فارس، طبیعتا به این نتیجه می رسند که زندگی در چهار چوب ایران به ضررشان تمام شده، ممنوعیت زبان مادری از یک سو و فقر، نبود امنیت و دمکراسی، فشار محدودیت های مذهبی وووو کدام دلخوشی ها می تواند آنها را در در زیر هژمونی زبان رسمی فارسی و حاکمیت فارس سالار نگهدارد؟