سال ۸۸ تبریز ساکت بود و

سال ۸۸ تبریز ساکت بود و میبینیم که هنوز در ایرانگلوبال هستند نژادپرستانی که زخم کهریزک را مرتب نمک میپاشند و اما تظاهرات که اسم بردید عده ای مثل ورزشگاه تبریز مسابقه فوتبال دارند شعار میدهند به هرحال این شعارها در جهت رهایی از رژیم اسلامی نیست بلکه عده ای تحریک شده و تحریک کنندگان فکر میکنند که الان وقتش رسیده که از بهانه زبان مادری استفاده و یواش یواش اوضاع را به نفع خود پیش ببرند. مشروطه را هم لرها حرکت اصلی را کردند بعد دیگران سر سفره آماده نشستند. بهرحال وضع کنونی با سال ۵۷ فرق میکند و هر تظاهراتی به معنی نجات ایران نیست. از سفره آماده هم خبری نیست . مظلوم نمایی هم دیگر جواب گو نخواهد بود و تر و خشک با هم خواهند سوخت چون کینه و انتقام و عدم آگاهی و غرور عقل و هوش را برده.