هوشنگ اسدی : شهروندی که نگاه

شهروندی که نگاه منتقد به پذیرش تصمیم‌سازان نداشته باشد همانند رمه ای است که بسادگی در فاجعه عمدی و یا سهوی گرفتار می شود
اساس تردید ها قطعاً باید مبنای خرد جمعی ، علمی داشته باشد، و این خرد جمعی الزاما در چهارچوب دیوارهای محققان رسمی و دولتی محبوس نیست
این بخودی خود به معنی عدم اعتماد به دانش سازان ،متخصصان پزشکی ، اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی در یک کشور دموکراتیک و شهروند سالارانه نیست ،بلکه نشان‌دهنده پیچیدگی و ندانستن های اولیه است
این دانش جویی و تحقیقات علاوه بر انیستیتو های دولتی در خارج قدرت تاثیر سیاسی هم وجود دارد ، دیالوگ و تاثیر متقابل ،گاها در مقابله نمایی هم شکل می‌گیرد
ستیز عملی و علمی همیشه در پراکندگی نظرات و تئوری های آزمایش نشده اولیه ، بخشی از پیشرفت علم است و در طول تاریخ اینگونه عمل کرده است
در مورد استفاده از ماسک، سیاست و عدم آمادگی کشورها ، ترس از هجوم و پانیک اولیه ،عملا سازمان بهداشت جهانی و....توابع آن از جمله اداره تندرستی سوئد را به رویکرد مانیپولاسیون و بشدت سیاسی کشانده بود
اینک بتدریج این نظرات پس گرفته میشود ‌و راست خواهی جایگزین می شود .
خفه سازی انتقادات دیگر متخصصان و نشنیدن صدای آنها ، طبعا من شهروند ناآگاه از دانش حفاظت را در میانراه به سرنوشت خود رها کرده بود . در اینجا اتکاه به «شهروند آگاه» چوب دو سر طلایی شد که «بهتر است خفه شی» را برایم معنی میداد .