سیستم ذهنیت سیاسی در ایران

بر جای نمی ماند،
در کشورهای مترقی رشد تدریجی نسل جدید همراه است با کنار کشیدن تدریجی نسل قدیم و در نتیجه انفصال تجربیات نسل قدیم با نسل جدید زیاد چشمگیر نیست، در صورتی که در ایران نسل قدیم غرق در اوهام مذهب و ایدئولوژی های کمونیستی و پانیرانیستی است و نسل جدید بی ریشه بی تجربه با رشد تتلوئی رشد یافته در کویر دیکتاتوری، همانند سیلاب، بدون داشتن جهت خاصی، با رشد ناموزون همه چیز را در زیر سیلاب گل آلود مدفون می سازد. و نسل جوان بدون داشتن تجربیات تاریخی، باید همه چیز را از نو تجربه کند. و دوباره انحصار طلبی و خود محوربینی و عدم احترام و توجه به افکار فردی دیگر انسانها، این تسلسل و تواتر در سیستم سیاسی ایران دائما در حال تکرار است.