امروز در سایت حزب توده مقاله

در دوران اشغال ایران از سوی متجاوزین روس و انگلیس حزب توده از سوی ارتش سرخ بنیانگذاری شد .بنابراین همه کوشش حزب در جذب افراد نخبه وفرهنگی ایران بود .اکثریت نویسنده گان ایرانی بی انکه بدانند در شوروی چه میگذرد عضو این حزب شدند .
سیاست فرهنگی حزب را میتوان در دشمنی حزب با نیروهای ملی و دشمنی با غرب خلاصه کرد . وابستگی حزب به دولت بیگانه انچنان بود که گروهی از نویسنده گان کنار گرفتند مانند جلال ال احمد وشادروان خلیل ملکی که بیشتر جنبه ضد وابستگی حزب به بیگانه داشت .
اگر بخواهیم اثار فرهنگی منتشره شده یک حزب هفتاد وچند ساله را با اثار یک استاد دانشگاه یا یک استاد تا یخ مانند زنده یاد باستانی پاریزی بسنجیم کارنامه فرهنگی حزب صفر است .با فاجعه انقلاب ضد ملی سال 57 اعضا کانون نویسنده گان و استادان توده ای دانشگاه در خدمت ا رتجاع سیاه درامدند .سیاست خطای حزب این بار بدتر از 28مرداد همه اعضا رهبری حزب را به کشتن داد .کافی است نگاهی به تعریف تمجید نویسنده گان روزنامه مردم از سید بی وطن خمینی بکنیم .در این خودکشی تاریخی نویسنده حزب تنکابنی سنگ تمام گذاشت . ایا درست بود اخوند خلخالی را به عنوان نامزد ریاست جمهوری معرفی کردن؟ طولی نکشید که بسیاری اواره از وطن ویااعدام و زندانی و برخی در کشور های امپریالیستی تسلیم شدند و بعضی خود کشی کردند .در اینجا دیگر عضو حزبی بودن مطرح نیست بلکه پای جان افراد باهوش و دانشمند در میان است که قربانی اهداف واهی حزب شدند .در ایران ما چند نمونه مانند اقای طبری داریم؟ویا ان استاد ریاضی دانشگاه و یا نویسنده توانا جوانشیر ؟ ویا ان سردبیر روزنامه کیهان که در دوران شعار دروغ ستمشاهی مورد احترام دولت و ملت بود که همه انها فریب ان چمدان بدست لایپزیکی را خوردند .
نه .نه خود و نه دیگران ونسل کنونی واینده را فریب ندهیم . کارنامه فرهنگی حزب توده جز فاجعه بدتر از عاشورا وبداموزی وتهمت وافترا ودروغ ودشمنی تراشی نامی ندارد .