بن بست تاریخی مخالفین دولت

با نگاهی به کارنامه همه سازمانهای سیاسی و عملکرد صفر انها در چهل سال گذشته راهی جز تفاهم و پذیرش یک دیگر وجود ندارد .
رسیدن به قدرت سیاسی به تنهایی فقط یک رویا ودر صورت عملی شدن یک فاجعه دیگر است .
اگر ریگی به کفش مدعیان نیست و همه سخن از دمکراسی میگویند بهتر ان است که این دمکراسی را در همکاری باهم تجربه کنند .
از سازمان مجاهدین جر گروهی سالمند و هزاران گشته وبی نصیب چیزی باقی نمانده است .چهل سال شعار دادن متاسفانه نامی جز چهل سال سماجت و خونریزی باری نداشته است .
تجربه نظام اسلامی و نظام سوسیالیستی در ایران وشوروی سابق در درجه نخست متوجه سازمان های اسلامی وچپی است.این دو روش های حکومتی نشان دادند که توانایی اداره جامعه را ندارند و راهی جز بازگشت به ایجاد حکومت قانون نیست .اکنون وظیفه سازمانهای نامبرده است که با نگاهی به گذشته خود راه را برای سعادت مردم فراهم کنند. همکاری نکردن مخالفان با هم به دوام استبداد کمک میکند و مخالفان را بیشتر پیر وفرسووده.