امروز دوازدهم اردیبهشت ماه

است، خجسته باد این روز بر کارگران و رنجبران و دهقانانی که بیل و کلنگ و داس و چکش به دست گرفته و از بام تا شام کار می کنند و جهان انسان ها با کار آنها ساخته می شود.

اما با آن که کار جهان انسان ها را می سازد و هرگز بسته های اسکناس از آسمان به زمین نمی افتند در سیستم های سرمایه داری کارگران و رنجبران و دهقانان از دسترنجشان بهره ای نمی برند چون سیستم سرمایه داری برابر با بهره برداری گروه انگشت شماری از مردم یک سرزمین که دارای ابزار کار (سرمایه) هستند از دارائی های آن سرزمین و گرسنه ماندن انبوه میلیونی مردم آن سرزمین است!

البته در ایران سرمایه داری در سایه فرمانروائی رژیم گندیده و پوسیده ولایت فقیه حتی بر پایه سرمایه داری مدرن نیز نبوده و سرمایه داری در دوزخی بی همتا در جهان به نام ایران آخوندی بر پایه دزدسالاری (Kleptocracy) است!

چاره چیست؟ چاره برپائی سیستمی است که در آن بهره برداری مشترک و برابر مردم از دارائی های سرزمینشان (کمونیسم) در سایه عمومی سازی نهادهای اقتصادی (سوسیالیسم) انبوه میلیونی مردم گرسنه را از هزاران درد و رنج و تیره روزی به بار آمده از سیستم سرمایه داری برهاند.