چین یک کشور سرمایه داری

امپریالیسم روسیه که پس از فروپاشی شوروی، دوباره به عنوان یک قدرت امپریالیستی جهانی خود را احیاء کرده است با چین وارد اتحاد اقتصادی و سیاسی و نظامی مهمی شده است. این دو قدرت امپریالیستی، نظمِ جهانی کنونی که در آن امپریالیسم آمریکا بیشترین سهم را دارد به چالش گرفته اند و به دنبال تجدید تقسیم جهان هستند تا «سهمی» که شایستۀ خود می دانند از آن به دست آورند. مانور نظامی مشترک روسیه و چین در سیبری در 19 شهریور 1397 خبر از جدی بودن این چالش دارد. آخرین باری که روسیه چنین مانوری داشت در سال 1981 بود. یعنی، دوره ای که «جنگ سرد» میان بلوک های امپریالیستی شرق به رهبری شوروی و غرب به رهبری آمریکا، می توانست تبدیل به جنگ جهانی سوم شود. اما این مانور به معنای تدارک برای جنگ جهانی سوم نیست. بلکه این دو قدرت امپریالیستی، فعلا از راه های «مسالمت آمیز» یعنی، جنگ های اقتصادی و جنگ های منطقه ای تجدید تقسیم مناطق نفوذ را آغاز کرده اند. مانور یا قدرت نمایی نظامی، در حال حاضر قرار است پشتوانۀ اقدامات بی سابقۀ چین و روسیه در مناطق نفوذ سیاسی و اقتصادی امپریالیست های آمریکا و متحدین آن (اروپای غربی و ژاپن) باشد. چین، پیشاپیش پروژۀ شکستن انحصار دلار بر اقتصاد جهانی را کلید زده است. اولین اقدام چین در این راستا، ایجاد پترو-یوآن در مقابل پترو-دلار است. یعنی، معاملۀ نفت با یوآن. این در حالی است که در اقتصاد جهانی، قیمت گذاری و معامله نفت در تمام بازارهای جهان با دلار انجام می شود. در واقع، قدرت «دلار» به عنوان ارز بین المللی وابسته به سلطۀ آمریکا بر بازارهای نفت و قدرت نظامی بین المللی آن است. امپریالیسم چین و روسیه، در عین حال که اتحاد میان خود را می آزمایند، در تلاش هستند تا اکثریتی از امپریالیست های اروپایی را با خود متحد کنند. در عین حال، اقماری از کشورهای تحت سلطه را در شبکۀ اقتصادی و سیاسی و نظامی خود ادغام کنند. ایران یکی از آن اقمار تحت سلطه است که مهرۀ مهمی در «بازی بزرگ» امپریالیستی است. اما فقط یک «مهره» است و در این «بازی بزرگ» مانند یک توپ فوتبال از هر طرف لگد خواهد خورد و می تواند زخم های بزرگی بخورد که باید آن را به عنوان فرصت مهمی برای سرنگون کردن جمهوری اسلامی به حساب آورد.
در پسِ این قرارداد، ماشین تبلیغاتی جمهوری اسلامی تبلیغ میکند که قرار است چین مدلی برای جمهوری اسلامی باشد. اما کارنامۀ غارت و جنایتِ چین در نقاط دیگر جهان به ویژه در آفریقا و مهم تر از آن استثمار بیرحمانۀ صدها میلیون کارگر چینی در مشقت خانه های تولیدی در خودِ چین، پیشاپیش نشان میدهد که سرمایه داران چینی دست در دست سرمایه داران ایرانی و دولت جمهوری اسلامی چه خوابی برای کارگران و زحمتکشان ایران دیده اند. بیایید نگاهی به این کارنامه بیندازیم.