Skip to main content

رابطه چین با جهان

رابطه چین با جهان
Anonymous
عنوان مقاله:
"روسیه پوتین" و "چین کنونی"

رابطه چین با جهان

نفوذ اقتصادی چین در کشورهای آفریقایی یادآور بیرحمی و چور و چپاول کمپانی های استعمار فرانسه و بلژیک در قرن نوزدهم است.

رابطه چین با جهان

در اواسط دهه 1990 (اواخر دهه 1370) بسیاری از آفریقایی ها فکر میکردند سرمایه گذاری کمپانی های چینی در این قاره باعث شُل شدن طوقِ اسارت مراکز مالی نظام سرمایه داری جهانی (مانند صندوق بین المللی پول و بانک جهانی) بر اقتصاد این کشورها خواهد شد. این طوقِ اسارت در کشورهای نفت خیز و صاحب معادن فلزات گرانبها به «طوقِ لعنت منابع زیرزمینی» معروف شده است. (5) زیرا مراکز مالی جهان در ازای وام، درآمد این کشورها از نفت و گاز و معادن فلزات گرانبها را به گروگان میگیرند. ورود چین به عرصه سرمایه گذاری در آفریقا، نه تنها این «طوقِ لعنت» را شُل تر نکرده بلکه محکمتر کرده است. سرمایه های چینی برای به چنگ آوردن نفوذ اقتصادی در کشورهای آفریقایی، آسیائی و آمریکای لاتین و بیرون راندن رقبای غربی از این مناطق، در درجه اول بر روی کشورهایی تمرکز کردند که به دلایل سیاسی زیر تحریم مالی یا فشار مالی از سوی مراکز مالی غربی بوده اند. به طور مثال در آفریقا، بر آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو و گینه تمرکز کردند و در خاورمیانه بر روی ایران. چین با ارائه وام های آسان به این حکومت ها و عقد قراردادهای محرمانه جای خالی کمپانی های غربی را پر کرد. در هر حال برای قاره آفریقا، «معجزه چینی» تبدیل به «طاعون چینی» شد. به ویژه آن که چین برای تثبیت جای پای خود، یک قشر مافیایی فاسد سیاستمداران آفریقایی را پرورش داد و به جان مردم این کشورها انداخت. کمپانی های چینی در ازای غارت منابع آفریقایی ها حتا شغل هم برای آفریقاییان ایجاد نمیکنند چه برسد به انتقال فن آوری و مهارت ها به آنان. کمپانی های چینی که در بیرحمی بی مثال هستند، کارگران‌شان را نیز اغلب از چین وارد می‌کنند. (6

جمهوری اسلامی ایران، بر اساس ورشکستگی اقتصادی و انحطاط فرهنگی یک جامعه وارد رابطه گسترده تر با نظام سرمایه داری جهانی و مشخصا «اتحاد راهبردی» با چین میشود. حتا اگر چین بتواند بر مبنای قرارداد سوپر محرمانه ششصد میلیارد دلاری اش با ایران، کل ساختار اقتصادی ایران را مجددا قالب ریزی کند و با فرض این که جمهوری اسلامی در جریان این دگرگونی های بزرگ دچار فروپاشی نشود، و بالاخره در شبکه مالی و تجاری و نظامی و سیاسی چین ادغام شود، ایران چیزی بیش از یک واحد تابعۀ امپریالیسم چین نخواهد شد. نیروی محرکه چین سرمایه داری، آنارشی و رقابت در صحنه بسیار پر تنش جهانی است و آنها برای تقویتِ امپراتوری خود در رقابت با امپریالیست های هار و خون آشام دیگر، از هر مهره ای که در طرح «جاده ابریشم» می چیند به حداکثر و بیرحمانه استفاده خواهد کرد و قربانیانِ اقتصادی و سیاسی و فرهنگیِ این «اتحاد راهبردی» ده ها میلیون کارگران و زحمتکشان و ملل تحت ستم ایران خواهند بود.

بخش (1)
https://www.balatarin.com/permlink/2019/9/6/5165146

پی‌نوشت‌ها :

4- گزارشی از کارخانه های عروسک سازی : A Report on the Toy Industry of China. National Labor Committee. Jan 2002

۵- Resources curse

6- ماشین غارت. نوشته ی تام بورجیس.

گزارش گرفاینانشال تایمز برای آفریقا

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

برگرفته و چکیده ای از :

امپریالیسم چین، سلطۀ امپریالیسم آمریکا را به چالش می گیرد

طرح «مارشال» چین برای ایران

م. قزل
از نشریه آتش شماره ۵۴ اردیبهشت 139

http://matlan-w.blogspot.com/2016/06/blog-post_75.html