سالام اليكيم

نه آغاز آن مال دیروز بود و نه پایانش به این زودی ها خواهد بود...
خیابانهای امروز بیروت ریشه در جنگ جهانی اول دارد و جنگ جهانی دوم و مخصوصا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی؛ و خاورمیانه ی امروز در اصل سهم خواهی های قدرتهای بازنده ی سه اتفاق قید شده میباشد؛ پایان هر جنگی در اصل آغاز جنگی دیگر است چرا که زخمهای ناشی از شکست هرگز التیام نمی یابند مگر با یک بردی که از شکست دیگران حاصل میشود و تکرار همین قضیه...
من در خاورمیانه ی امروز روح های سرگردانی را میبینم چون آتاترک، چرچیل، هیتلر، موسولونی، استالین، فرانسه و آمریکا که بر پای پیمانهای پایانی جنگهای بزرگ امضا گذارده اند و امروزه هر کسی به نوعی دنبال پس گرفتن امضای خود میباشند و قدرتهای منطقه ای جدید الظهور که دنبال حقوق بیشتری هستند...
در اصل ما در منطقه شاهد یک جنگ جهانی هستیم که فقط از ترس زرادخانه های اتمی این جنگ را " جنگ جهانی" خطاب نمیکنیم...
ما نمیتوانیم انفجار بیروت را از جنگهای داخلی سوریه و عراق و لیبی و شاخ و شانه کشیدن های روس-ترک در قفقاز و حتی جنگ یمن جداگانه تحلیل کنیم؛ در اصل رقبای منطقه ای و جهانی این کشمکش مثل کشتیگیرانی هستند که گوشه های مختلف تشک کشتی را امتحان میکنند جهت در امان ماندن از هجوم رقیب...
انبار نمودن مواد منفجره در بیروت آنهم با آن آن حجم عظیم قطعا نمیتوانست بدون اطلاع حزب الله باشد ولی به وقوع پیوستن این انفجار بزرگ هم نمیتوانست با اطلاع حزب الله باشد چرا که هر کسی که از این انبار عظیم خبر داشت میدانست که انفجار آن میتواند حزب الله را نیز منفجر کند!!!
جمهوری اسلامی ایران بعنوان یک قدرت منطقه ای آسیب پذیر طی سالهای گذشته یک پای ثابت جنگ های خاورمیانه بود مثل روسیه و مثل ترکیه و مثل غرب، با این توصیف که ایران بعنوان نُک اتحاد " چین-روس-ایران" در خط مقدم جنگ ناتو - ورشو!!! قرار داشت و غرب برای برد منطقه نیاز داشت که ایران را ببرد و در اصل نیز با آغاز باختهای ایران، روس ها نیز منطقه را واگذار خواهند کرد...
خاورمیانه ی امروز معادله ی پیچیده ایست که هر لحظه جای دوست و دشمن در آن عوض میشود و دوستان امروز دشمنان فردا هستند و تنها کشورهایی این معادله را خواهند برد که اقتصاد قوی دارند و اتاق فکر منسجم!!!!
غرب در سوریه جنگ باخته را به برد تبدیل کرد و باعث این اتفاق روسیه و ایران بودند که سهم خواهی های ترکیه را در سوریه با تنگ نظری پیگیری کردند تا با سردی روابط آنها غرب سهم بالای ترک ها را در مدیترانه پرداخت کند تا ریزش قدرت ایران و روس در سوریه آغاز شود... به نظر من هیچ سیاستمدار عاقلی در شرایط حساس سعی نمیکند بر سر سفره ی جنگ بیشتر از متحد خود منتفع شود ولی ایران و روس این اشتباه را مرتکب شدند... اشتباهی که ترکها نیز آن را در لیبی دارند مرتکب میشوند و باید در اسرع وقت سهم روس ها را به رسمیت بشناسند تا جنگ قفقاز آغاز نشده پایان یابد...
غرب البته برای برد در سوریه و تضعیف ایران، علاوه بر بهبود روابط خود با ترکیه میدان جنگ را نیز به عراق گسترش داد تا قوای ایران تقسیم و تضعیف شود همان کاری که روسها با گشودن جبهه ی قفقاز داشتند با ترکیه میکردند!!!!
جبهه ی عراق تقریبا لطمه ی بزرگی برای ایران بود و ایران تحریم زده و درگیر در سوریه اینبار در عراق نیز درگیر بود و آنهم زمانی که متحد خائن آنها ( روسیه ) که استاد خیانت های تاریخی ست در لیبی درگیر بود و در پشت پرده پیگیر سیاستهای دوستانه ی خود با عربستان و اسرائیل بعنوان دشمنان ایران؛ در اصل دستهای ایران در عراق خالی میماند...
اکنون این جنگ نه در سوریه تمام شده است و نه در عراق و لیبی و نه در یمن فقط موازنه به نفع رقبا سنگینی میکند و جنگ ادامه دارد و گشودن جبهه ای دیگر برای ایران بهترین عمل ممکن بود که با انفجار بیروت در لبنان آغاز شد لبنانی که تقریبا در دست ایران مدیریت میشد و میتوانستیم بیروت را تهران خطاب کنیم و اگر ایران این جبهه را واگذارد تقریبا باید از منطقه رخت بربندد، چرا که جبهه ی لبنان هم قوای ایران را تقسیم و تضعیف خواهد کرد و هم ارتباط نیروهای طرفدار ایران در جبهه های مختلف را قطع خواهد کرد و هم به لحاظ روانی تعادل هواداران و نیروها و قوای جنگی را بر هم خواهد زد که هر کدام در نوع خود صدمات جبران ناپذیری را برای ایران تحمیل خواهد کرد...
یک نکته ی حیاتی را باید در این قسمت قید کنم و بعد برگردم به اصل بحث:
اگر غرب این جنگ را اینگونه مدیریت کند و هر روز جبهه ای دیگر برای ایران بگشاید و جبهه ی جدید