در سروده ای نغز که سراینده ای

در سده بیست و یکم میلادی برابر با سده چهاردهم خورشیدی سروده است این چنین آمده است:

من این پان های رنگارنگ و انگل را نمی خواهم
من این پان ترک و پان کرد و پان آریا را نمی خواهم

من این بند اسارت را که پان بر پای ما بسته است
من این تحقیر و این آزار انسان را نمی خواهم

من این پان نامه ها در کله توخالی پان ها
من این شیادی و تزویر پان ها را نمی خواهم

به زنجیر ستم بسته است پان پاهای آزادی
من این پان های زشت آئین و شیطان را نمی خواهم

من این پان ستمگر را که خون خلق می ریزد
من این کشتار و جنگ افروزی پان را نمی خواهم

من این اندوه و رنج توده محروم و زحمتکش
من این کشتار مردم را به دست پان نمی خواهم

ز ظلم پان ها دنیا ز پان بیزار
من این هیتلر و یا صدام ملعون را نمی خواهم

جهانی عاری از مرز و راسیسم و پان می خواهم
برای توده ها جنگ جهانی را نمی خواهم

برای خاطر پان و تبار و مرز و خاک و خون
به قتل عاشقانی همچو اصلی و کرم فتوی نمی خواهم

برای دفع شر دشمنان توده زحمت
به جز نابودی پان های رنگارنگ چیزی را نمی خواهم

به دست توده ها این پان را نابود باید کرد
من این کشتار و خونریزی و یا ایران ویران را نمی خواهم

(سروده حسن تبریزی)

خدایا همه را به راه چپ هدایت بفرما ! آمین یا رب العالمین!