سالام اليكيم

که رویمر می گوید * غیر از این در ملاحظاتی که از تاریخ می توان استنباط نمود این است که تا دوره مغول تاریخ نگاری در ایران وجود خارجی نداشت** به این دلیل صحبت از تاریخ ایران تا آن موقع با اما اگر های همراه است .به این ترتیب و از این دریجه نگاه، نمی توان به یک تمدن خلوص یافته «ایرانیت» برخورد نمود . یک فرد سیاه آمریکای حتی علی رغم رنگ پوست خود یک آفریقای تبار کامل نیست زیرا فرهنگ و تمدن لیبرال غربی_ آمریکایی، را در خود هضم کرده است .محمد رضا پهلوی می گفت : موقعیت ایران در آسیا یک «تصادف جغرافیای» است .یعنی بدان معناست که ایرانی ، نژاد غربی است. این سخن تمامی تشابهات و موقعیت ها ، و شرایط فرهنگی و زیستی را کم می نگارد و در صدد اثبات ادعای است که تنها در صفحات کتاب واقعیت دارد . اما سمت وسوی دانش نوین همین انگاره را نیز به چالش کشید و به یک عمر دلخوشی پهلوی ها پایان بخشید.

آتاتورک می توانست ادعا کند که یک فرد غربی است زیرا دستکم در منطقه ای به دنیا آمد و رشد کرد که سرزمین اروپا نامیده می شد و از این حیث که عثمانی ها پانصد سال در اروپا حاکم بوده و اسب می چاپیدند پیروی از تمدن جدید غرب برای آنها چندان بیراهه نبود. و از این رهگذر بود کمالیسم به مرحله تکامل تجدد در ترکیه منجر شد اما برای کشوری چون ایران که همسایگانش افغانستان و امارات و عراق بودند پیروی از نژاد ژن برتر تا حدی، زیادروی در منش معنوی بود .دنیای غرب درست در نقطه ای با ایران به تصادم خورد که زوال قدرت ایران و شرق آغاز شده بود .به همین جهت در اوج نامیدی به تمدنی می خواست آویزان شود که این تمدن به شرق جز به دیده استعمار نمی نگریست .انبوهی از منورالفکران به این فکر افتادند که چگونه می توانند ایران را از مرز نیستی به بیرون بکشند به این جهت فهرستی جامع از آنچه که مصداق های تاریخی نام گرفته بود به میان آمد و بی تردید یک پای همین مصداق‌ها بر محور آریای بودن یا آریای شدن قرار گرفت .هدف این بود یک ائیدلوژی جزم یافته برای دل نگرانی های آنها به وجود آید که آمد .با توجه به اینکه ایدئولوژی گام به گام پیش می رود اما ولی روند دگرگونی در ایران با شتاب انجام گرفت و بعد از مشروطه به شکلی موجه در هیئت یک حکومت استبدادی شکل نهایی به خود گرفت .

بهنام کیانی اجیرلی. @behnam_kianii
مآخذ :
*-تاریخ نگاری در ایران ، ترجمه یعقوب آژند ،نشر گستر ، ۱۳۶۰، ص ۲۰۷
**-همان ص ۱۳