در ایران رسم بر این است که

باریش عزیز،
این خود سوسیالیسم است که منطبق با ذات انسان نیست، وقتی در جامعه رقابت اقتصادی از بین می رود، جامعه انگیزه تلاش را از دست می دهد، کار آفرینی می میرد، جامعه و اقتصاد آن به حالت ایستائی می رسد، و هفتاد سال بصورت تکراری و بدون کوچکترین تکامل، اتومبیل مسکویچ و لادای مشابه تولید می کند، که نمی تواند با بنز، تویوتا و شورلت رقابت کند، در سیستم صنایع تولید انبوه مواد غذائی نمی تواند جوابگوی جامعه باشد، در بدنه دولت شور انقلابی فروکش می کند، و بتدریج تمرکز قدرت و فساد دولتی رشد می کند، و جامعه سوسیالیستی همانند یک درخت از درون می پوکد و در اثر یک باد از هم متلاشی می شود، البته امروز در کشورهای مترقی و یا بقول شما سرمایه داری، اکثر کارها در کاحانجات صنعتی توسط روبوت های حرف شنو تولید می شود، که دیگر انقلاب پرولتری از نوع یک قرن پیش را نمی توان بکمک روبوت های پرولتاریائی حرف شنو بوجود آورد.