ســـالام دوســـلار

خیلی خواندنی است. آقای بهروز خاماچی در همسایگی ما بودند و سالی که در کنکور شرکت کردند , شاگرد اول کنکور همان سال بودکه اسم و عکس او در روزنامه های کیهان و اطلاعات چاپ شد . در دوران کودکی که با هم سن های محله پائین تر از بیمارستان آمریکایی در محل « لیلاوای تبریز » که ( قوندوم کِشئدیم ) و یا (( ماضی- گیرده کان )) و یا ( اوچ عاشیق ) بازی میکردیم , ایشان در دم مغازه « عسگر باقّال » می ایستاد و به بازی بچه ها نگاه میکرد تا عکس العمل و فرار بچه ها را که توسط پاسبان های کلانتری 5 خیابان شهناز می ریختند تا جلو این بازی ها کودکانه را منحل بکنند, به بیند. دلیل اینکه چرا حتی جلو بازی کودکانه در روزهای تعطیل و جمعه ها گرفته میشد به این دلیل بود که مستشاران آمریکایی که به کنسول گری آمریکائی واقع در نزدیکی همین بیمارستان بود میرفتند , ما را نبینند . به این دلیل که ما در آن زمان ها از دروازه های تمدن بزرگ عبور میکردیم و تیله بازی- گردو بازی - قاپ بازی و .......... یک آبرو ریزی برای یک فرهنگ و تمدن 13 هزار ساله میشد. بهترین ها را برایتان آرزومندم.