اقای دوشوکی با سلام

 چندی پیش در مقاله ای که در ایران گلوبال تحت عنوان "سخن گفتن از ستم ملی در ایران برابر است با کشک! " این جمله به غایت سخیف را خواندم که:
"ساخته شدن آغل هائی پر از گاو و خر از دانشگاه ها پس از انهدام فرهنگی"

نتوانستم سکوت کنم و در همانجا اعتراض کردم که خانم یا آقای محترم شما با این ادبیات در واقع تمامی جامعه ایران را مورد توهین قرار داده اید. اگر همه آن صدها هزار استاد و کارگر و کارمند شریف دانشگاه های سراسر کشور و میلیون ها دانشجویی که طی حدود ۴۰ سال گذشته و بعد از هجوم ارتجاع برای تسخیر دژ دانشگاه در سال ۱۳۶۰ و تا به امروز در این دانشگاه ها کار کرده اند، درس داده اند و درس خوانده اند، طبیعتا به انزمام خانواده هایشان گاو و خر هستند، آیا دیگر انسانی در ایران باقی میماند که لازم باشد برای احقاق حقوقشان تلاش کرد.
محترمانه درخواست اصلاح این جمله را کردم که با سکوت برگزار شد.ظاهرا اینگونه گویندگان و نویسندگان نظرات خود را همچون وحی منزل میدانند.
متاسفانه این خود مطلق بینی و خود محوری در کنار پدیده نفوذ افراد مشکوک و تفرقه افکن، از بلایای مهلکی است که سالیان سال است در داخل و خارج از کشور مانعی اساسی بر سر راه همگرایی و همصدایی شده است.