یک روز فارسها

کندن ریشه آنان هستند، چنانکه خودشان نیز با گستاخی اعتراف میکنند، که زبان فارسی را بر زور سرنیزه، به ملیتهای ایران تحمیل کرده اند، تا ریشه زبان و فرهنگ آنان را بخشکانند. در حالیکه زبان فارسی در اصل زبان دری افغانستان است، در حقیقت کولی تباران هندی، زبان دری را از افغانها آموخته، حالا خود را فارس مینامند، کولیتبارانی که از دست فئودالهای "ماهاراجا" از جامعه برده داری هندوستان، به افغانستان گریخته، پس از مدتی سرگردانی، به لطف پادشاهان تورک در نواحی کویری برای خدمت در طویله ها، و مراقبت از مستراح های عمومی گماده شده اند. بعدها بطریق انگلیس و رضا پلانی بقدرت رسیده، اکنون از زبان خود سلاحی ساخته مثل ویروس کرونا، گریبانگیر ملتهای ایران شده اند.
زبانیکه با پومپاژ کردن میلیونها دولار پول نفت مردم عرب الاحواز، در واقع در حال مرگ است، مثل جنازه خشک شده، به زور سرپا نگه داشته اند.
زبانی که نه زبان تکنولژی است، نه زبان علم است، نه زبان مدرنیته است، بلکه زبانی مزاحم است. زبانی که به زبان قاتل معروف است به زور سرنیزه بر مردم ایران تحمیل شده، زبانیکه مثل زندان قرون وسطا، ارتباط مردم ایران را با دنیای خارج قطع کرده، جامعه ایران را به کام فقر فرهنگی، بکام عقب ماندگی فرو برده است.
زبانی که اگر پادشاهان تورک بخاطر فرهنگ دوستی از جیب خود برای ترویج فحش نامه فردوسی سرمایه گذاری نمیکردند، امروز کولیان هندی تبار، با قیافه های جزغاله شده، اینچنین گستاخ و پر رو نمی شدند. کولیتباران نادانی که بهمراه کاسه لیسان ارمنی، آلت دست بیگانگان، مامور سرویس های جاسوسی شده اند.
این جانوران نیمه وحشی و بیابانگرد، بجای قبول حقوق انسانی ملل ایران، بجای احترام بحقوق بشر، با توسل جستن به بقای رژیم جنایتکار آخوندی، با گستاخی و بیشعوری تمام، به بهانه تمامیت خواهی و خاک پرستی، و نژاد پرستی، با قدغن کردن زبان ملیتهای ایران، با دادن آدرس غلط، سوراخ دعا را گم کرده، از ترس فرو ریزی سیستم راسیستی پانفارسیسم، مثل موشهای دالانهای تاریک به تکاپو افتاده اند.
در صورتیکه این منطق و جبر تاریخ و طبیعت است، ک هر ملتی نیازهای اساسی و دنیای خود را با زبان مادری خود تعریف میکند و معنا میبخشد، زبان مادری نکته کلیدی درک دنیای دورن و بیرون انسان است.
اما این ساده لوحان نارسیست، با فرهنگ بز چرانی، هنوز به درک این واقعیت نرسیده اند، که در عصر شکوفائی تکنولژی اینترنت، نمیتوانند مردم ایران را در غل و زنجیر زبان فاسی، گرفتار نمایند.
هر ملتی صاحب زبان و فرهنگ خود، صاحب توانائیهای علمی، فرهنگی سیاسی اجتماعی خویش است.
اما نژاد پرستان کولیتبار هندی، هنوز شعورشان به این نمیرسد، درک کنند، به بهانه خاک پرستی با اعاده مالکیت بر ایران، نمیتوان زبان میلیونها انسان را قدغن، زبان کولی و عقیم خود را به دیگران تحمیل کرد. کولیتبارانی که با جعل تاریخ، دن کیشوت وار، میخواهند سیستم "کاستن" هندی را، در جامعه بنا نهاده، رسم کولیگری را در ایران رواج دهند.
فارس هندی زاده، اگر نمیخواهد رام و اهلی شود، اگر نمی خواهد به حقوق دیگران احترام بگذارد، باید به نزد نیاکان کولی خود به هندوستان برگردد. در صورت لزوم باید از آنان کولی زدائی شود. تا فرهنگ بز چرانی و بربریت را فراموش کرده، اهلی شوند.و حقوق مسلم زبانی، فرهنگی مردمان ایران را قبول کنند.
چون قانون دموکراسی، فرهنگ دمکراتیک، زبان و حقوق فرهنگی ملل ایران را برسمت می شناسد.

فارسهای هندی تبار باید در داخل فرهنگ دمکراسی اهلی و حل شوند. به یاد گیری زبان تورکی و عربی زبانهائی که هر دو زبان علم و فلسفه و قدمت ده هزار ساله دارند، همت گذارند، زبانهائی که منشا اصلی زبانهای دنیا هستند.
هندی زادگان فارس، لازم است این را نیز بدانند که جغرافیای موسوم به ایران بدون ملت تورک قادر به حفظ موجودیت خود نخواهد بود.
فارس هندی زاده، باید در جامعه ایران بتدریج اهلی و حل شود. خود را با قوانین دمکراتیک منطق نماید. و گرنه سرنوشت این قوم مهاجر هندی که مثل پارازیت در فضای مجازی، در درون ایران انگل وار اساس جامعه را تخریب میکند، با نیروی ملتی که در طول تاریخ حاکمان این سرزمین بوده است، همچون زمان گذشته روانه ماوراء کوههای هندوکش خواهد شد.
رضا پالانی، اگر پدر هویتی کولی تباران ارمنی میبود، حد اقل کاری میکرد، که این قوم نیمه وحشی و متجاوز از گدائی نجات یابد. زیرا چاپلوسی و خود فروشی، صفت بارز این مبلغان متوحش داشناکهای تروریست ارمنی بوده و هست.