وقتی خرمشهر به اشغال صدام

ولی آزربایجانی هائی که هنوز ساده لوحانه مرزها را پرگهر می دانستند پا میدان گذاشتند و افراد دلسوزی مثل مهندس باکری و پورشریف با شعار یا اولوم یا آلیم (یا مرگ و بازپسگیری ) پا میدان گذاشتند و عرض مدت کوتاهی خرمشهر را آزاد کردند، ( قبرهای شهدای آزربایجان گواه این دلاوری آنهاست)، ولی ترکهای امروز دیگر از آن ترکهای سابق نیستند، امروز آنها متوجه شده اند که این فارسهای کم جنبه، بی جرئت همه چیز خوب را فقط برای خودشان می خواهند، چهل سال است که با شعار سوسولی بچه ها نترسید ما همه با هم هستیم و بستن یک لچک بر سر چوب سر چهار راهها می خواهند رژیم درنده جمهوری اسلامی را ساقط کنند، شما مطمئن باشد بدون شجاعت ترکها در میدان مبارزه آب از آب تکان نخواهد خورد، با سوسول بازی و بحثهای بی انتها فقط ماهیچه فکهاینان قوی خواهد شد، شما مجبورید دست بدامن ترکها بشوید تا رژیم را ساقط کنند، ولی.. ولی ...ولی شما مطیع و تابع رهبریت و اتوریته ترکها باید باشید، و زبان علمی و بین المللی ترکی را بعنوان زبان رسمی و حاکم و زبان غیر علمی فارسی را بعنوان زبان محلی قبول کنید و گرنه اگر این رژیم تا قرن سیم هم پابرجا بماند ما ترکها کوچکترین اقدامی برای سقوط رژیم انجام نخواهیم داد، و با شعار سوسولی بچه ها نترسید ما همه با هم هستیم، آب از آب تکان نخواهد خورد، امیدوارم شما ملت فارس و رهبرانتان شیر فهم شده باشید.