سالام اليكيم

تمثیلاتی در خصوص موفقیت تعدادی کشور اروپایی که با نظام سلطنت مورد نظرشان اداره می شود سخن می گویند.
در واقع اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم، کمی راست می گویند.
با این حال نگرش زمان گسیخته شان در خصوص دوران شاهنشاهی، انقلاب اسلامی و سلطنت مشروطه فرضی در آینده ممکن مانعی بر سر راه تمثیل و استدلالشان در خصوص انتقال از یک سیستم به سیستم دیگر است.
به عبارت دیگر برقراری سلطنت مشروطه نه انتقال بلکه پَرِش از شاهنشاهی پهلوی به سوی سلطنت مشروطه فرضی از بالای سر جمهوری اسلامی است.
طبیعتا در هنگام پرش پا در هوا قرار دارد و آینده محتمل مانند تکه یخ کوچک و شناوری روی آب است، در هنگام فرود معلوم نیست نتیجه سقوط در آب یا فرود نامتعادل بر روی یخ لیز باشد.
باید بدانیم که انتقال زمانی عملی به نظر میرسد که دو پدیده متصل به هم باشند.
اجازه بدهید مثال طنزی ذکر کنیم.
درد آپاندیسی که باعث شده بود ایران به خود بپیچد چه درست و چه غلط با دارو بهبود نیافت و راه همان کشورهای موفق مورد مثال را نرفت، بلکه طی یک عمل جراحی آپاندیس که شاه باشد از بدن جدا شد.
حال پس از گذشت بیش از ۴۰ سال صحبت کردن از برقراری سیستمی دموکراتیک با حضور شاه تشریفاتی از جنس قبلی، مانند این است که ایران بیمار را دوباره روی تخت جراحی بنشانیم و همان آپاندیس که ۴۰ سال پیش راهی سطل زباله شده بود را دوباره پیوند بزنیم.
این کار اولا بیهوده است، در ثانی اگر موجب مرگ بیمار نشود، یک شکم پاره نصیبش خواهد کرد.