یادش بخیر . من در گذشته

چندی پیش بطور اتفاقی در کتاب صوتی گویا داستانی از زنده یاد عزیز نسین بنام سگ محله ما با ترجمه زنده یاد صمد بهرنگی توجه مرا جلب کرد .
با شوق فراوان که به ان دو نویسنده از دست رفته داشتم ،داستان را گوش کردم چقدر زیبا و یاداور خاطرات از دوران گذشته بود که شهرداری شهر ما سگها ها را با نوعی زهر میشکنند و چند نوجوان با احساس با خرید ماست در زنده ماندن انها کوشش میکردند .گاهی اوقات بزرگترها با بیل و چوب به جان ان دوسگ بدبختی می‌افتادند که در جامعه اسلامی جفتگیری کرده بودند و از دست بچه ها و مدافعان شریعت فرار میکردند . .گویا این داستان در حقیقت گزارشی از زندگی مردمانی در شهری در ایران بود که جز دشمنی با سگ وزجر کش کردن سگ محله کاری نداشتند .مردمانی بی خیال به خود و حیوانات .زمانیکه انسانی برای نجات حتا یک سگ قدم جلو میگذارد ،عقده های چرکین دینی و روحی سر باز میکنند و خون وتنفر و نفرت و تعصب چون سیل خروشان عقل سلیم را همراه خود میبرد ..جامعه ما در برابر هر نوع تحول خواهی نقش ان گروه از پیروان سگ محله را اجرا میکند و نه توان خود درمانی دارد و نه دست کمک را میپذیرد .