سالام اليكيم

بنیان‌گذاری خاقانات اویغور در ۷۴۴ میلادی در بیرون از قلمرو امپراتوری منچو ماندند. در ۱۷۵۹ امپراتوری منچو سرزمین آنان را اشغال کرد. در مدت کمی بیش از نیم قرن اویغورها ۴۲ بار برضد اشغالگران چینی شورش کردند. سرانجام در ۱۸۶۲ توانستند به استقلال برسند. قدرت‌های بزرگ آن زمان از جمله انگلستان استقلال آنان را به رسمیت شناختند. اما انگلیس‌ها از ترس پیشروی روسیه در منطقه، بر چین‌‌ فشار آوردند تا ترکستان شرقی را دوباره ضمیمۀ خاک خود کند. بدین‌سان، ترکستان شرقی در سال ۱۸۸۴ با نام «سین جیانگ» به معنای «مرزهای جدید» به تسخیر چین درآمد و بدین‌سان، تاریخ رنجبار اویغورها آغاز شد.

در ۱۹۴۹ هنگامی که حزب کمونیست چین به قدرت رسید، از سیاستِ استالینی ایجاد ملیت‌ها تقلید کرد و ۵۶ ملیت را در درون مرزهای چین به رسمیت شناخت. در دوران مائو قرار شد اقلیت‌های قومی رفته رفته در «برادری کمونیستی» ذوب شوند. در دوران اصلاحات که از اواخر دهۀ ۱۹۷۰ آغاز شد و تا ۲۰۱۰ ادامه یافت، رهبران چین گمان می‌‌کردند پیشرفت و توسعه تفاوت‌ها را از میان برخواهد داشت و گروه‌های قومی دست از زبان و فرهنگ و آداب و رسوم خود برخواهند داشت و در پی پول و ثروت‌اندوزی خواهند رفت. اما چنین نشد

حزب کمونیست چین این بار تصمیم گرفته است اویغورها را به زور از زبان و سنت و فرهنگ آبا و اجدادی‌شان جدا کند. برای نمونه، کمپ‌های بازآموزیِ دوران مائو را این بار برای تأدیبِ مسلمانانی به راه انداخته است که به اندازۀ ‌کافی در جامعه و فرهنگ چینی ذوب نشده‌اند. آن کمپ‌ها را در زمان مائو برای تأدیب کسانی به راه انداخته بودند که گویا پیشینۀ طبقاتیِ بدی داشتند. رهبرانِ چین یک میلیون چینی را به میان اویغورها فرستاده‌اند تا به آنان شادمانیِ زندگانیِ سکولار را بیاموزند. در سین جیانگ مغازه‌ها را به فروش الکل و تنباکو مجبور کرده‌اند، از روزه گرفتن دانشجویان دانشگاه در ماه رمضان جلوگیری می کنند و زنانِ با حجاب و مردانی را که ریش بلند دارند از سوار شدن به وسایل حمل و نقل عمومی باز می‌دارند. یک میلیون دختر اویغور را عقیم کرده و هزاران نفر بر اثر شکنجه کشته شده اند.

انگلیس در تمام جهان برای ترکها بدبختی به بار آورده. بدبختی ترکهای اویغور نیز همینطور. اگر دست شوروی بود شاید الان‌مستقل شده و وضعیت بهتری داشتند.