آقای یوسف کـُر، با تعمیر

آیا با افعال مرکب که قدرت زایندگی ندارند خواهید توانست این زبان را تعمیر کنید؟ فعلهای مرکب آلیاژی است از کلمات عربی و بعلاوه افعال ساده فارسی، مثلا: احساس کردن، غافل شدن، انکار کردن، حسادت کردن، و هزاران فعل مرکبی که نصفش عربی و نصف دیگرش فارسی است، در واقع این زبان عربی دری است که شما آنرا زبان فارسی نامیده اید، شما نمی توانید در زبان فارسی از فعل درک کردن، فعل درکاندن بسازید، یا از غافل شدن فعل غافلاندن بسازید، در واقع این زبان آلیاژ قدرت زایندگی ندارد، از دوره رضا میر پنج تا دوره حداد عادل حکومت اسلامی، با خرج میلیاردها تومن به ادیبان نتوانستند از این زبان، یک زبان علمی و بی نقص بسازند، در مکالمات روزمره کوچه و بازار توانستند کمی پیشرفت کنند، ولی تا به نگارش مساله علمی و حقوقی و سیاسی رسیدند، در باتلاق گیر کردند، طبیعتا یک آزربایجانی دوست دارد فرزندانش بکمک یک زبان علمی به پیشوازعلم برود، هیچ آدم عاقلی بجای انگلیسی زبان فارسی را بعنوان زبان علمی انتخاب نمی کند، ولی این اسرار شما بزبان فارسی، آیا ناشی از این نیست که می ترسید اتوریته جامعه فارسی در ایران خدشه دار شود؟ و آقائی خود را در سایه حاکمیت زبان فارسی را از دست بدهد؟ آیا پیشقدم شدن شما در این راه را میشود بنوعی به پانفارسیسم دوراندیش بودن شما تعبیر کرد؟