سالام اليكيم

گشود. مناندر، آگاثیس مورخ یونانی را برای نوشتن کتاب تاریخ خود سرلوحه قرار داد. تاریخ مناندر از برهه ای شروع میشود که تاریخ آگاثیاس به پایان میرسد، و از دوره ظهور Kutrigurs در تراکیه در دوره حکمرانی جاستین ها در ۵۵۸ بعد از میلاد تا مرگ تیبریوسِ کنستانتینوپول در ۵۸۲ ادامه پیدا میکند. مناندر در کتاب خود در حوادث مربوط به سال ۵۶۸ میلادی اینچنین می نویسد:
- "#تورکها هیئتی به نمایندگی Maniakh به بیزانس به سوی جاستین فرستادند و به همراه هدایا نامه ای ارسال کردند که این نامه با کاراکترهای #سکایی نوشته شده بود و رومی ها برای خواندن این نامه مترجم داشتند."



میدانیم که در قرن ۶ میلادی امپراطوری گوک تورکها در شمال خزر حاکمیت میراندند که از خط اورخون استفاده میکردند که مناندر این خط را سکایی مینامد. مناندر بطور صریح در کتاب خود اظهار میکند که تورکها قبلاً با نام سکایی شناخته میشدند. برخلاف باور عام الفبای رونیک از لاتین مشتق نشده و F.Hamori احتمال میدهد که ریشه در عصر برنز دارد که بعدها دچار تحول شده و توسط تورکان، مجارها و اتروسکها استفاده شده است. وی می افزاید که در نوشته های متاخرتر سکایی در اروپای شرقی بیشتر از الفبای یونانی استفاده شده است تا رونیک. وی این الفبا را همزمان با فرهنگ Turdaș در اروپای مرکزی میداند که طبق نظر محققان، معاصر با این تمدن و انقلاب کشاورزی مهاجرتهایی از شمالغرب ایران و آناتولی به اروپا صورت گرفته است.


گفته های مناندر را مورخان دیگری نیز تائید کرده اند که ازجمله لئون کاهون در کتاب "تاریخ آسیا" مینویسد که این نامه با الفبای سکایی یا #تورکی_باستان بود. تائید همین مطلب از ادوارد چاوانز نیز قابل مشاهده است. -

پیدا شدن جامی در کورگان #سکایی با قدمت ۲۵۰۰ سال در قزاقستان، منقوش به خط اورخون، قدمت این زبان و نوشتار را فراتر از ۱۳۰۰ سال برده و ارتباط سکاها را با این زبان اثبات میکند. در رابطه با این جام F.Hamori میگوید:
- "خط یافت شده بر روی آن که ۲۵۰۰ سال قدمت دارد، توسط تورکان و مجارهای باستان و اتروسکها استفاده میشده است که این جامها هم استفاده های تشریفاتی و هم کاربردی داشتند. مجسمه های باستانی در مزارهای آسیا، سکایی و قپچاقها در قرون ۹ تا ۱۳ میلادی، شخصی را ترسیم میکنند که جامی در دست دارند و گویا برای فرد دفن شده دعا میکنند."