این لیلا گلی از باغ کوهستان

صبحی که از آن کوهستان شوم برآید
هفت رنگش به مانند اوچالان آن سگ پیر است
جاویدترین قـــــــصه ناگفته این لــــــــــــیلا
پرت و پلا گوئی پشت سر تورکان جمیل است
گفتی که از این زنجیریان قندیل نیست نشانی؟
دان که جمال شمه ای از کفن قاسم پیر است.!
از جمال درگذر لیلا، ازو گمشده خویش مجوئید
در خانه دل‌ تو، تنها وطن تورکان امیر است
عطری که در آمیخته با فطرت گل و بلبل و ریحان است
بوی گندی که از دهان جمال هندی آید برون
با وجودش در دو عالم نتوان زیست به سرور
کرم شب‌تابی که فشاند گرد حقارت و کین
شایسته همچو توییی نیست ای باجی نازنین
کم گو تورکان اینو و آنند
چون چرخ بگذرد بر تو و جمالت نیز بستانند....