جناب آقاي آئيليار با تشكر از

تشكيل دوران اوراتورها در 12000 سال پيش در مناطق اطراف وان فعلي تحت نام ( آوان ها) و منشعب شده از اين گروه به سوي درياچه اروميه فعلي سه شهر اصلي Uche,uchne, techan tapa ( قوم آزار ها و بخشي هم به سوي درياچه سوان امروزي همان ارمنستان (آرمن ها) ( رفرنس موزه شهر اروميه و آثار كشف شده اسكلت كتيبه ها و اسناد كه در اطراف شهر اروميه حسنلو گئلي كشف شده است ) البته كه از مطرح كردن اين موضوع قصد تاريخ و مباحث تاريخي ندارم و نداشته ام كه بر فرضيه اينجانب كشيدن موضوع به تاريخ كهن يك امر باطل و بيهوده است اما همانطوريكه فرموديد موضوع اختلاف بين تركها و كردها نبايستي بر اساس خواست حكومت فعلي ايران حركت داده شود اما دلايل بنده دقيقا بر اساس سياستي است كه حكومت در اين 34 سال در پيش كشيد . بطوريكه به درستي فرموديد تركيب جمعيتي تا قبل از انقلاب روستائيان اطراف شهر اروميه تا نزديك مرز ايران عراق و تركيه خصوصا احداث اردوگاه زيوه در زمان محمذ رضا شاه جهت بارزاني ها كه امروزه يكي از شهرهاي ايران محسوب گرديده است
اما از اهالي كه در سالهاي 1360 تا 1370 در اروميه زندگي مي كردند مي توانند به ياد داشته باشند كه هفته اي نبود كه كردهاي مسلح از سمت بند و راژان و زيوه به سمت شهر حمله مي كردن و درگيري هاي شبانه با سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در اول خيابان دانشكده ( محل سابق ساختمان ساواك اروميه ) تا صبح طول مي كشيد زمستان سال 1360 هرگز فراموش نمي شود كه سه روز ساختمان سپاه و اطراف ساختمانهاي آنجا اشغال بود و ملا حسني مردم را براي دفاع از شهر در مسجد اعظم بسيج مي كرد خانه هاي اطراف تا صبح تخليه شده و به سمت شمال شهر انتقال يافته بودند و بالاخره بعداز سه روز و حمله از سوي روستاي بهنق ( كه امروز بهترين مناطق شهر اروميه محسوب مي شود ) با هلي كوپتراز روي رودخانه شهر چايي به سمت ساختمان سپاه حمله شد و باعث عقب نشيني كردها شدند .
اين داستان را از آن جهت عرض كردم كه موضوع ساخت راه درياچه اروميه كه امروز يكي از موضعله خشك شدن درياچه اروميه است بيشتر قوت گرفت چرا كه حكومت در اين تجربه اشغال شهر برآن بود كه بتواند در اسرع وقت نسبت به انتقال نيرو از تبريز شود . و اما بعد از سالهاي 1370 تغيير يافت و با يك صلح پشت پرده با برخي از گروه هاي مسلح كرد وارد مذاكره شد و همان سياست تغيير تركيب جمعيتي كه امروز مي بينيم شد .
و همان كه امروز بنام كمك هاي غير مستقيم به گروه پ ك ك مي باشد درر راستاي اعداف سياسي دخالت در موضوعات سياسي تركيه اما اينكه برخي دوستان كرد مرا ناسيوناليست كرد ستيز مي خوانند عرض كنم اتفاقا اينجانب نيز موضوع حل اختلاف اراضي اين مناطق را بعداز تشكيل دولتهاي مستقل هر دو طرفين مي دانم به شرطي كه توافقات حداقل در همين زمان تعيين و مشخص باشد و لذا اتحاد هر دو گروه بسيار براي حكومت زيان آور است اما وقتي مشاهده مي كنيم روابط صميمي و حتي نظامي امروز جمهوري اسلامي با اقليم كردستان عراق ( بارزاني ها) همان هاي كه در زمان محمد رضا شاه در اردوگاه زيوه اسكان داده شده بودند بيشتر و قوت بيشتري گرفته است نمي توانيم اين موضوع را ناديده بگيريم