جناب موحدی من بار اول بود

فکر کرده اید که ایرانیان در برابر برخی تغییرات به شدت ایستادگی نشان میدهند و یکی از آنها همین جدایی است و تقریبن تمامی ما به این کلمه آلرژی پیدا کرده ایم؟ روزی با دوستی سنی صحبت میکردم که تمام حرفش این بود که اینها ما سنی ها را مورد آزار قرار میدهند. جواب من هم چیزی به جز واقعیت نبود. بیشتر این کسانیکه به جرم فعالیت علیه نظام در زندان و تحت شکنجه هستند مگر سنی هستند؟ نسرین ستوده، ستار بهشتی، رضا شهابی، مهدی خزعلی و .... اینها به قول آقایان شیعه هستند و اینطور تحت فشار. حالا شما تصور کنید در چنین شرایطی هر قومیتی هم بخواهد حرف از جدایی بزند. آیا منطقی است؟ آیا نسرین ستوده و امثال او برای همه ی ما ایستادگی نمیکنند؟ آیا ستار برادر همه ی ما نبود؟ آیا همه ی ما در حال زجر کشیدن نیستیم. آیا اینروزها فارسها هم به مانند دیگر هموطنان زیر خط فقر نیستند و به آنها ظلم نمیشود؟ و هزاران آیا و سئوال دیگر. به امید روزی که همه با هم برادرانه و در کنار هم زندگی کنیم و هر قومیتی در ایران بتواند حقوق اولیه ی خود را داشته باشد و به زمان مادری اش تکلم کند.