آقای ینیلیک سلام، من کشورمان

آقای ینیلیک سلام، من کشورمان را با همان نام می خوانم که همگان می شناسند: واژه ی ایران، نام تازه ای نیست که من آنرا کشف و پیشنهاد کنم و تعریف نوئی باشد از آنچه که وجود دارد. پس به باور من: ناگزیر باید هر عنوانی را در زبان امروز، تا زمانی که تغییر واقعی برای همگان نکرده، همانگونه صدایش کنیم، که بوده است. بنظرم این بهتر است! لااقل کمتر بی دلیل شخص خودش را در برابر دیگران که باین نام حساسیت خاص ممکن است داشته باشند، قرار می دهد. تا نظر شما چه باشد؟ من، این روزها شاهد مبادله آتش سوزان نظرهای "ملی"هستم که هر از چندگاه تیز و تند و غیردوستانه می باشند. و شاهدم که بخشی در برابر بخش دیگر با سماجت می ایستد، البته، بدون برخورد اصولی بمواضع همدیگر، و دردا که انهابه برچسب زدن بهم چسبیده اند. در حالیکه ما و فرهنگ تا کنونی مان فرصت این را نیافته است که از جور زورگوئی و سرکردگی مسخره شاه و شیخ نجات یابد!