اژدر گرامی

خط سیاسی و جنبش سیاسی مستقل برای خلق ترک امروز از اهمیت حیاتی برخوردار است. بدون یک جنبش مستقل ملی دمکراتیک خلق ترک در آذربایجان جنوبی و حتی ایران و تمامی تلاش آن نیز جزو زیرمجموعه جنبش سیاسی موجود فارسی (به لفظ ایرانی ولی به محتوی فارسی) قرار خواهد گرفت و استحاله خواهد شد.

من مخالف سیاه و سفید دیدن هستم. اما تاکید به استقلال جنبش ملی دمکراتیک خلق ترک در آذربایجان جنوبی و ایران از ضروریات اجتناب ناپذیر است. استقلال جنبش زنان و یا استقلال جنبش کارگری نیز دقیقا از همین قماش است. بدون جنبش های مستقل این جنبش ها به راحتی مستحیل خواهند شد.

اما در مورد زبان رسمی بایستی بگویم که؛ زبان ها در کشورهای مختلف علی رغم بیان شما یا رسمی هستند یا غیر رسمی. مثل زبان فارسی که در ایران رسمی است و زبان ترکی و یا زبانهای غیرفارسی غیررسمی هستند. زبان رسمی آن زبانی است که دولت برای اساس آن نظام تحصیلی برپا میکند، برایش برنامه میریزد و بودجه معینی صرف آن میشود. در ایران فقط زبان فارسی رسمی است. این در حالیست که بایستی تمامی زبانها در ایران رسمی میبودند.

دولتی که ما آرزو میکنیم در آذربایجان جنوبی داشته باشیم، متکلمین هر زبان بنا به آمارشان و بر بنیاد اعلامیه حقوق زبانی با زبانهای موجود در آذربایجان رفتار خواهد شد. بنابراین زبان رسمی اینک در ایران فاجعه قتل فرهنگ ها و زبانها را ورق زده است و شما نمیتوانید آنرا با عنوان اینکه "ما زبان رسمی نداریم" انکار کنید.

من با تبادل نظر مغرضانه و توهین آمیز و تحقیر آمیز بشدت مخالفم و بر یک دیالوگ دمکراتیک و انتقاد دمکراتیک در این گونه رفتارها باور دارم و به آن عمل میکنم