در قلب بزرگ‌ترین میدان شهری در خاورمیانه، در وسعتی در حدود ۱۵ هزار متر مربع برجی روی دوپای خود ایستاده است که روزگاری شهیاد صدایش می‌کردند و این روز‌ها آزادی!
شهیاد به دستور فرح پهلوی در سال ۱۳۴۹ و برای جشنهای دوهزار پانصد ساله ساخته شد. مهندس این طرح حسین امانت برج را طراحی کرد و سپس مهندس ایرج حقیقی و گروه مهندسان آن را طی ۲۴ تا ۳۰ ماه ساختند. حسین امانت دلیل واگذاری این پروژه به خود را برنده شدن طرحش در مسابقه‌ای می‌داند که برای طراحی این برج برگزار شده بود. امانت جوان ۲۴ ساله که تازه از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده بود بر پایه طرح‌های دوران هخامنشی و ساسانی و معماری بعد از اسلام شهیاد را طراحی کرد تا نمادی باشد برای کلان شهری چون تهران. تصویر شهیاد پس از ساخت روی ۲۰ تومانی‌های دوران پهلوی نقش بست و در بسیاری از نماد‌ها و تصاویر شهری و ملی استفاده شد. امانت جوان هرگز فکر نمی‌کرد که شهیادی که روزگاری او ساخته بود شناسنامه او، ایران، تهران و بسیاری از وقایع تاریخی و سیاسی شود. هنوز چندی از حضور محمد رضا شاه پهلوی در محوطه شهیاد نگذشته بود که زنگ‌های انقلاب به صدا در آمدند و آیت الله خمینی در مسیر بازگشت از پاریس در شهیاد با استقبال میلیونی مردم روبرو شد و زود‌تر از بسیاری از اماکن تاریخی و ملی نامش تغییر کرد و به میدان آزادی معروف شد.
شهیاد تغییر نام داده با هویت جدید خود، شاهد بسیاری از وقایع ۳۳ ساله گذشته در ایران بوده است. از جشن و پایکوبی مردم برای پیروزی انقلاب تا پایکوبی طرفداران استقلال و پیروزی در حوالی خود، از راهپیمایی‌های ۲۲ بهمن تا تظاهرات مردم بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸. شهیاد یا آزادی هر نامی که بر او بگذارید این روز‌ها به شدت در معرض آسیب و تخریب است و اگر همتی نشود و برای مرمت او اقدامی نکنند آسیب‌ها جدی خواهد بود. این تخریب‌ها حسین امانت را که این روز‌ها ساکن کاناداست نگران ساخته است. او در مصاحبه اختصاصی که با مجله تابلو داشت بیشتر در مورد ساخت این برج و شرایط فعلی‌اش سخن می‌گوید.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید