اخبار زندانیان سیاسی و عقیدتی۸ فروردین ۱۳۹۲

29.03.2013 - 12:30

۱-شيوع بيماريهای عفونی و مننژيت در بند زندانيان سياسی ۲-عفو بين‌الملل خواستار لغو حکم اعدام پنج فعال عرب ايرانی شد ۳-آخرين وضعيت فعالين کُرد بازداشتی در شهر مهاباد ۴-نمايش وزارت اطلاعات و قوه قضاييه برای پايان دادن به اعتصاب غذای دراويش ۵-کرمی خیرآبادی بر اثر مننژیت ویروسی به اغما رفت ۶-نسرين ستوده به زندان اوين بازگشت ۷-قیمت محرومیت من و خانواده ام / کشیش بهنام ایرانی ۸-روزشمار نقض حقوق شهروندان بهایی اسفندماه ۱۳۹۱ شيوع بيماريهای عفونی و مننژيت در بند زندانيان سياسی جرس: مسوول بهداری زندان رجايی شهر با حضور در بند زندانيان سياسی که به صورت ايزوله در بندی جداگانه از ديگر زندانيان نگهداری می شوند، نسبت به شيوع بيمای های عفونی و از جمله مننژيت در اين بند به زندانيان هشدار داد . بر اساس گزارش های رسيده به جرس، مسوول بهداری زندان رجايی شهر روز چهارشنبه هفتم فروردين ماه همچنين برای پيشگيری از بيماری های عفونی به تمامی زندانيان محبوس در اين بند دارو داد و تاکيد کرد که شرايط نگهداری نامناسب زندانيان سياسی محبوس در اين بند و نبود هوای تميز و مناسب علت اصلی شيوع اين بيماری هاست . اين هشدار مسوول بهداری زندان رجايی شهر پس از سکته و تورم مغزی" کرمی خير آبادی "يکی از زندانيان محبوس در اين بند رخ داده است. کرمی سه شنبه ، پنجم فروردين ماه پس از حمله مغزی راهی بيمارستان شد و پزشکان بيماری او را تورم رگهای مغزی تشخيص داده اند، بيماری که موجب نگرانی مسوولان بهداری زندان رجايی شهر و در نهايت تذکر به زندانيان درباره شرايط بد نگهداری آنان شده است .با اين همه کرمی خير آبادی که در حالت کما به سرمی برد با دستبند و پابند به تخت بيمارستان بسته شده است . کرمی خيرآبادي، بيش از شانزده سال است که زير حکم اعدام به سر می برد . زندانيان محبوس در اين بند تنها دو ساعت در روز حق استفاده ازهواخوری را دارند و در ديگر ساعات شبانه روز محروم از هواخوری در بندی دربسته به سرمی برند، جايی که حتی همه در و پنجره هايش با ميله های فلزی پوشانده شده است و کوچکترين منفذی برای عبور هوا از ميان پنجره هاهم باقی نمانده است . همچنين زندانيان تنها دو ساعت در روز حق استفاده ازهواخوری را دارند و بعد از آن نگهبانان در اين بند را قفل می کنند و زندانيان را در فضايی نامناسب بدون کوچکترين امکانات رفاهی و بهداشتی نگه می دارند . اعتراض زندانيان به اين شرايط تاکنون نتيجه ای نداشته است و رئيس اين زندان هر بار خطاب به زندانيان اين بند گفته است که او هيچ مسووليتی در قبال آنان ندارد و تنها به دستور مقامات امنيتی و دادستانی تهران اين شرايط را برای نگهداری زندانيان فراهم کرده است . زندان رجايی شهر مدتهاست به عنوان تبعيد گاهی برای نگهداری زندانيان سياسی تبديل شده است ، جايی که زندانيان سياسی برای تنبيه به آنجا فرستاده می شوند . محمد سيف زاده ، کيوان صميمی و مجيد توکلی سه تن از زندانيانی هستند که محروم از مرخصی نورزی در اين بند به سر می برند. همچنين احمد زيد آبادی ، مهدی محموديان ، بهمن احمدی امويی و مسعود باستانی از ديگر زندانيان اين بند هستند که اکنون در مرخصی به سر می برند . 70 زندانی سياسی از جمله زندانيان عقديتی در اين بند که از هر گونه امکانات ابتدايی محروم است نگهداری می شوند و خانواده زندانيان زندان رجايی شهر به شدت نگران سلامت عزيزان شان هستند. *** عفو بين‌الملل خواستار لغو حکم اعدام پنج فعال عرب ايرانی شد سازمان عفو بين‌الملل با انتشار بيانيه‌ای اعلام کرد که پنج فعال عرب ايرانی که به اعدام محکوم شده‌اند دست به اعتصاب غذا زده‌اند. بنابر بيانيه عفو بين‌الملل، که روز سه‌شنبه منتشر شد، اين پنج نفر پس از تاييد حکم اعدام‌شان در ديوان عالی کشور، از دوازدهم اسفند در اعتراض به اين حکم و همچنين در اعتراض به «شکنجه و عدم دسترسی به دارو» دست به اعتصاب غذا زده‌اند. بنابر همين گزارش، اتهام اين افراد «محاربه»، «تبليغ عليه نظام» و «اقدام عليه امنيت ملی» عنوان شده است. *** نمايش وزارت اطلاعات و قوه قضاييه برای پايان دادن به اعتصاب غذای دراويش در پی تجمع دراويش در مقابل زندان عادل آباد شيراز، نيروهای امنيتی با فشار و تهديد به دو درويش اعتصاب کننده آنها را وادار به خوردن مقداری نان کرده و اقدام به فيلم برداری و تهيه گزارش خبری از آنان کردند. به گزارش مجذوبان نور، در پی تجمع دراويش در مقابل زندان عادل آباد، نيروهای امنيتی و اطلاعاتی با فشار و تهديد، دو درويش اعتصاب کننده صالح مرادی و کسری نوری را وادار به خوردن مقداری نان کرده و اقدام به فيلم برداری از آنها کردند. اين در حالی است که احمدي، که رياست کل زندان های استان فارس را بر عهده دارد، به ميان جمعيت دراويش در مقابل زندان عادل آباد رفته و با خواهش برای ترک محل و متفرق شدن دراويش، قول مساعد برای رسيدگي‌های لازم به وضعيت جسمی اين دو درويش را داده است. همچنين گزارش شده که دو درويش اعتصاب کننده طی تماس‌هايی از افراد تجمع کننده تشکر کرده‌ و خواسته‌اند که محل را هر چه سريعتر ترک کنند. اين دو درويش هم اکنون شش روز است که در اعتصاب غذای خشک به سر مي‌برند و در دو روز اخير بارها به دليل ضعف جسمانی و بي‌هوشی به بهداری زندان منتقل شدند. صالح مرادی و کسری نوری هر کدام بيش از ۳۵ کيلو کاهش وزن داشته، زيرچشم و ناخن‌های آنها به شدت سياه شده و توان ايستادن ندارند. اما همچنان بر خواسته خود پا فشاری مي‌کنند و حاضر به شکستن اعتصاب خود نيستند. لازم به ذکر است که برخورد نيروهای امنيتی و برنامه ريزی برای شانه خالی کردن مسئولين از انجام وظايف و مسئوليت‌هايشن موضوع جديدی نبوده و در گذشته نيز در تاريخ ۱۵ بهمن ماه ۱۳۹۱، ماموران امنيتی و مسئولان زندان عادل آباد شيراز، کسری نوری و صالح مرادی را با وجود وضيعت جسمی وخيم مجبور به انگشت زدن نامه‌ای کردند که مضمون آن حاکی از سلامتی کامل جسمی آنها و عدم نياز به مداوا و رسيدگی کامل درمانی-بهداشتی در زندان بود. عفو بين‌الملل از مقام‌های جمهوری اسلامی ايران خواسته است که حکم اعدام محمدعلی عموري، هادی راشدي، هاشم شعباني‌نژاد، و دو برادر به نام‌های جابر و مختار آلبوشوکه لغو و محاکمه‌ای با استانداردهای بين‌المللی برای آنان برگزار شود. *** آخرين وضعيت فعالين کُرد بازداشتی در شهر مهاباد يک منبع محلی به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت که دو برادر به نامهای فارق و هژار سامانی که در طی هفته‌های گذشته توسط نيروهای امنيتی در مهاباد بازداشت شده بودند به زندان مرکزی مهاباد منتقل شده‌اند. از سرنوشت دو برادر ديگر بازداشتی کُرد مسعود و خسرو کُردپور اطلاعی بدست نيامده است و همچنين خدررسول مروت ديگر بازداشتی کُرد از بازداشتگاه اداره‌ اطلاعات مهاباد به بازداشتگاه ستاد خبری اداره‌ی اطلاعات اروميه منتقل شده است. اين فعال حقوق بشربه کمپين گفت: «در ۲۴ اسفندماه ۹۱ دو برادر کُرد هژار و فاروق سامانی بعد از سه هفته بازداشت در بازداشتگاه ستاد خبری اداره‌ اطلاعات مهاباد با قرار بازداشت موقت به زندان مرکزی مهاباد منتقل و بعد از اين مدت برای اولين بار موفق به ملاقات خانواده‌ خويش در زندان شدند. مسئولين قضايی صدور قرار وثيقه برای آزادی موقت آنها را تا بعد از تعطيلات اوليه سال نو رد کردند. همچنين خانواده دو روزنامه‌نگار بازداشتی کُرد خسرو کُردپور مدير آژانس خبری موکريان و مسعود کُردپور که از ۱۷و ۱۹ اسفندماه در بازداشت اداره‌ اطلاعات مهاباد هستند با وجود پيگيری و مراجعه به دادگاه انقلاب و اداره‌ اطلاعات مهاباد موفق به ملاقات و اطلاع از سرنوشت آنها نشده و بازپرس شعبه‌ دوم دادگاه انقلاب مهاباد اعلام کرده فعلا آنها در بازداشت موقت بسر مي‌برند و اگر بازجويان اداره‌ اطلاعان صلاح بدانند، قرار بازداشت موقت آنها را تمديد خواهد کرد.» اين فعال حقوق بشر در خصوص وضعيت دو فعال دير بازداشت شده در طی هفته های اخير در شهرمهاباد استان آذربايجان غربی به کمپين گفت :«قاسم احمدی کارشناس ارشد علوم سياسی و از اعضای شورای سردبيری فصلنامە‌ی ”روژف“ که روز چهارشنبه ۱۶ اسفندماه توسط نيروهای اداره اطلاعات مهاباد بازداشت شده بود، روز دوشنبه ۲۸ اسفندماه با توديع وثيقه‌ ۵۰ ميليون تومانی از زندان مهاباد آزاد شده است. همچنين خدر رسول مروت فعال فرهنگی مهابادی بعد از ۲۰ روز بازداشت در بازداشتگاه ستاد خبری اداره‌ اطلاعات شهر مهاباد، روز ۲۷ اسفندماه به بازداشتگاه ستاد خبری اداره‌ اطلاعات اروميه منتقل شده است. خانواده‌ اين فعال بازداشتی کُرد با وجود مراجعه به دادگاه انقلاب و ستاد خبری اداره‌ اطلاعات مهابات موفق به ملاقات وی نشده و تنها به آنها اعلام شده جهت بازجويهای بيشتر او به اروميه منتقل شده است و تا زمان تکميل پرونده و انتقال به زندان ، امکان تماس و ملاقات با وی وجود ندارد. در طی هفته‌های گذشته بيش از ده تن از فعالين سياسي، مدني، فرهنگی و کارگری کُرد در شهرهای مهاباد، سنندج و پاوه بازداشت شده‌اند. *** کرمی خیرآبادی بر اثر مننژیت ویروسی به اغما رفت / تکمیلی علیرضا کرمی خیرآبادی زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر که روز پنجم فروردین به صورت اورژانسی به بیمارستانی در تهران منتقل شده بود همچنان در حالت اغما بسر می برد. ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در پی تشخیص بیماری این زندانی از سوی پزشکان متخصص اعلام شده است که وی به نوعی مننژیت مغزی مبتلا شده است و کماکان در حالت اغماست. در پی اطلاع پزشکان بهداری زندان رجایی شهر از ابتلاء این زندانی به مننژیت با مراجعه به سالن ۱۲ زندان رجایی شهر اقدام به پخش داروی آنتی بیوتیک در بین زندانیان سیاسی کردند. علیرضا کرمی خیرآبادی به اتهام هواپیماربایی ابتدا به اعدام و سپس به حبس ابد محکوم شده بود، وی به بیماری قلبی نیز مبتلا است و یک هفته پیش از وخامت حالش می بایست به بیمارستان منتقل میشد، اما به دلیل مخالفت با پوشیدن لباس فرم زندان در زمان اعزام، مسئولین با انتقال وی به بیمارستان مخالفت کردند. *** نسرين ستوده به زندان اوين بازگشت نسرين ستوده، وکيل و فعال حقوق بشر محبوس در بند زنان زندان اوين در پی تمديد نشدن مرخصی به زندان بازگشت. به گزارش کلمه، نسرين ستوده، وکيل و فعال حقوق بشر محبوس در بند زنان زندان اوين که از سی ام اسفند ماه به مرخصی آمده بود، ساعت ۱۱ شب سه شنبه در پی تمديد نشدن مرخصی به همراهان خود در زندان پيوست. نسرين ستوده فعال حقوق بشر سرشناس و وکيل دادگستری از سيزدهم شهريورماه ۱۳۸۹ در بازداشت است. او به اتهام ”اقدام عليه امنيت ملي، تبانی و تبليغ عليه نظام و عضويت در کانون مدافعان حقوق بشر“ به تحمل شش سال حبس تعزيري، ۲۰ سال محروميت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعيت خروج از کشور محکوم شده است. رضا خندان، همسر اين زندانی سياسی در صفحه فيس بوک خود نوشته است: نوروز بر همه ی شما خجسته باد سالی و سرشار از شادی و آزادی برايتان آرزومندم متاسفانه در چند روز گذشته در سفر بوديم و دسترسی به اينترنت نداشتم و شرمنده شدم که نتوانستم مرخصی نسرين را به موقع اطلاع بدهم. از آنجا که دادستانی به طور قطعی اعلام کرده بود نسرين به مرخصی نمی آيد ما قبل از تحويل سال به مسافرت رفتيم. پس از رفتن ما به او مرخصی دادند و او هم نصف روز تاخير به ما پيوست. بدون تعارف بايد بگويم تا ماندن حتی يک نفر در زندان نه مرخصی و نه حتی آزادی از زندان چندان دلچسب نيست. با اين که بيرون آمدن حتی يک نفر برای چند روز خود غنيمتی است. نسرين با تمديد نشدن مرخصی اش امشب به زندان برگشت. به اميد روزی که آخرين نفر از زندان بيرون بيايد و ما دعدغه ی برگشت او را نداشته باشيم. *** قیمت محرومیت من و خانواده ام / کشیش بهنام ایرانی کشیش بهنام ایرانی زندانی زندان ندامتگاه مرکزی کرج در سال ۱۳۸۵ بخاطر فعالیت‌های کلیسایی‌اش به اتهام برگزاری مراسم دعا و پرستش در خانه و بشارت دادن افراد دستگیر و چندین ماه را در بازداشت به سر برد تا اینکه به قید وثیقه از زندان آزاد شد. در ۴ اسفند ماه ۱۳۸۶، شعبه ۳۰ دادگاه تجدید نظر تهران، وی را به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" به پنج سال حبس تعلیقی محکوم نمود. مأمورین امنیتی پس از آن در ۲۵ فروردین ۱۳۸۹ به منزل ایشان در کرج هجوم برده و با بدرفتاری و ضرب و شتم وی را بازداشت نمودند. اینبار در دادگاه بهنام ایرانی را به اتهام "تبلیغ علیه نظام" به ۱ سال حبس تعزیری محکوم نمودند و به همین دلیل ۵ سال حبس تعلیقی قبلی نیز به مورد اجرا در آمد. حبس ۱ ساله وی در دادگاه تجدید نظر به ۸ ماه تقلیل پیدا کرد و با این حساب وی باید ۵ سال و ۸ ماه را در زندان سپری نماید. در زیر نامه‌ای از این زندانی نوکیش مسیحی را که در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته را می‌خوانید: من کشیش بهنام ایرانی متولد ۲ دی ماه ۱۳۴۷ برابر ۲۳ دسامبر ۱۹۶۹ از کشور ایران هستم که مدّت دو سال است به اتهام تبلیغ علیه نظام حکومت اسلامی ایران در طی هجوم مسلحانهٔ مأموران وزارت اطلاعات به یک جلسه عبادتی خانگی مورد ضرب و شتم قرار گرفتم و پس از دستبند خوردن، تحت الحفظ به بازداشتگاه وزارت اطلاعات و زندان رجایی شهر کرج موسوم به بند سوم، منتقل شدم و در حال حاضر در زندان ندامتگاه مرکزی کرج در ۳۵ کیلومتری شهر تهران متحمل حبس هستم. آنچه که در این گزارش ارائه می‌گردد تنها سخن حال من نیست، بلکه فرا‌تر از آن شرایطی است که همهٔ مسیحیان فارسی زبان و به عبارتی کلیهٔ مسیحیان در این کشور تجربه می‌کنند. اسارت اینجانب در زندان حکومت اسلامی ایران، اسارت یک شخص نیست، بلکه اسارت یک تفکر است، اسارت یک اندیشهٔ مسیحی است، اسارت یک اعتقاد است، اسارت آزاد اندیشی مذهبی است، اسارت حداقل حقوق یک بشر است، اسارت حدی است که خداوند به انسان بخشیده تا انتخاب کند و خود مسئول انتخاب خویش در حضور پروردگار باشد. من به صرف اینکه یک مسیحی هستم و تنها به دلیل اینکه با هم کیشان خویش در منازل شخصیمان جمع می‌شدیم و طی مراسم عبادتی به نیایش خداوند می‌پرداختیم و به صرف اینکه مسئولیت روحانی این افراد با من بود، در زندان حکومت اسلامی ایران مبحوس هستم. حبسی که بدون ارائهٔ هیچ دلیل محکمه پسند که وجاهت قانونی داشته باشد به آن محکوم شدم. اگر آنگونه که ادعا می‌شود در این کشور آزادی مذهبی وجود دارد و اقلیت‌های مذهبی در انجام مراسم عبادی خود ممنوعیت ندارند پس چرا در برگزاری مراسم عبادی و پاسخ به سؤالات مشتاقان شناخت مسیحیت جرم است؟ و اگر این جرم است پس اقلّیت‌های مذهبی در چه زمینه‌ای آزادی دارند؟ و من و امثال من چرا در زندان هستیم؟ و چرا من به پنج سال و هشت ماه حبس محکوم شدم؟ ما از چه قسمتی از حقوق تجاوز کردیم که تبلیغ علیه نظام تعریف شده است؟ من دختری یازده ساله و پسری پنج ساله دارم. دو سال است که نتوانسته‌ام پاسخگوی نیاز‌های روحی و عاطفی آنان و همچنین همسرم در عنوان یک پدر و یک همسر باشم. وقتی در یک ملاقات پسرم را دیدم مرا به جای پدر مرا آقا خطاب می‌کرد و می‌گفت: "آقا برای من ماشین می‌خری؟" او از من می‌پرسید: "آقا شما پدر من هستید؟" و اشک‌های همسرم جاری شد. خوب سؤال من این است: قیمت این اشک‌ها چقدر است؟ قیمت این فاصله میان پدرو پسر چقدر است؟ دخترم در آستانهٔ ورود به دوران جوانیست. موقعی که بیشتر از هر زمانی به وجود یک پدر در کنار خود نیازمند است. در حمله‌ای که چند سال پیش مأموران وزارت اطلاعات به منزلم داشتند و مرا در مقابل دیدگان همسرم و دخترم دستگیر کردند دخترم آنچنان آسیبی دید که تا شش ماه وسایل شخصی خود را پنهان می‌کرد که مبادا مأموران اطلاعاتی آن‌ها را توقیف کنند. و سؤال باز هم اینجاست که هزینهٔ این خسارات روحی و عاطفی که به ساختار خانواده هر کدام از ما مسیحیان که محبوس می‌شویم وارد می‌گردد را با چه میزانی می‌توان سنجید؟ حکومت اسلامی ایران این خسارات را چگونه می‌تواند پرداخت کند؟ مجامع و سازمان‌های حقوق بشری کمتر از این چشم انداز، به نقض حقوق بشر در این کشور پرداختند. هزینهٔ محرومیت یک فرزند از پدرش، یک همسر از شوهرش برای هر روز چقدر است؟ فشار‌های روحی و عاطفی و مسئولیت‌های سنگینی که در خلأ حضور من متوجه خانواده‌ام شده است را با چه میزانی می‌توان ترمیم خسارت کرد؟ اینکه مسئولیت اجتماعی من چندان مساعد نیست، اینکه زندان‌های این کشور چند برابر ظرفیتشان زندانی دارند، اینکه در یک اتاق بیست متری چهل نفر انسان زندگی می‌کنیم، اینکه فشار‌های روحی و روانی در فضای این زندان‌ها زیاد است، اینکه وضعیت بهداشتی و غذایی مساعد نیست، مطالب همیشگی هستند. امّا اینکه به چه حقّی یک سیستم تصمیم می‌گیرد که برای خودش تمام امتیازات مذهبی و فرصت‌های اجتماعی، حقوقی و فرهنگی را قائل شود اما پیروان یک اقلیت دیگر و به طور خاص مسیحیت را هم در چهارچوب زندگی شخصی و خانوادگی وهم در چهارچوب جامعهٔ مذهبی‌اش زیر فشار قرار دهد، رفت و آمد‌های آن‌ها را کنترل کند و شرایط زندگی را برایشان پر فشار و امنیتی کند و دچار اختلال بنماید، مطلبی دیگر و خسارتی غیر قابل جبران، نیازمند توجه و یافتن یک پاسخ دقیق است. قیمت محرومیت من و خانواده‌ام، همسر و فرزندانم، هم کیشانم و همچنین محرومیت خانواده‌ام از دیدن من، از زندگی با من، از برخورداری محبت پدری و همسری و همچنین حد اقل حقوق معنوی‌ام چقدر است؟ این را تایین کنید و به دنیا اعلام بنمایید. با تشکر کشیش بهنام ایرانی، ۲۸ اسفند ماه سال ۹۱ شمسی برابر ۱۸ مارچ ۲۰۱۳ زندان ندامتگاه مرکزی کرج *** روزشمار نقض حقوق شهروندان بهایی اسفندماه ۱۳۹۱ در تدوام سرکوب اقلیت مذهبی بهایی گزارشی ماهانه از سوی واحد آمار، نشر و آثار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران منتشر می‌شود که گزارش زیر نقض حقوق بهائیان در دی ماه سالجاری است. متن این گزارش به قرار زیر است: ۲ اسفندماه: «سماء رئوفی» شهروند بهایی ساکن سنندج هنگام خروج از منزل توسط ماموران امنیتی بازداشت و به ستاد خبری اداره اطلاعات شهر مزبور منتقل شد. ۵ اسفندماه: «پانیذ فضل علی» دانشجوی بهایی در حال تحصیل ترم ۶ در رشته مهندسی صنایع از دانشگاه علم و صنعت واحد مرکزی به علت اعتقاد به آئین بهایی از دانشگاه اخراج شد. ۱۲ اسفندماه: در پی نپوشیدن لباس زندان از اعزام «کامران رحیمیان» و «فواد خانجانی» جهت ملاقات بستگانشان از زندان رجایی شهر به زندان اوین ممانعت بعمل آمد. - دادگاه «عدنان رحمت پناه» شهروند بهایی ساکن شیراز به اتهام تبلیغ علیه نظام برگزار شد. لازم بذکر است نامبرده از آذر ماه سال جاری همچنان در بازداشت به سر می‌برد. ۱۵ اسفندماه: چهار دانش آموز بهایی ساکن سمنان به نامهای «سینا فنائیان»، «آرمین الله وردی»، «رامین امیری» و «یونس خانجانی» توسط ماموران امنیتی از کلاس درس خارج شده و به ستادخبری اداره اطلاعات شهر مزبور منتقل شده که پس از چند ساعت بازجویی آزاد شدند. - در طی ۱۵ روز گذشته منازل و محل‌های کسب تعدادی از شهروندان بهایی ساکن شیراز توسط مامورین امنیتی مورد تفتیش و بازرسی قرار گرفت. - ماموران امنیتی به نیابت از سمنان به منزل «گلرخ فیروزیان» شهروند بهایی اهل سمنان که چندین ماه است در تهران ساکن شده مراجعه و قصد بازداشت نامبرده را داشتند ولی بدلیل عدم حضور وی محل را ترک نمودند. ۲۱ اسفندماه: «گلرخ فیروزیان» شهروند بهایی ساکن تهران پس از معرفی خویش به دادسرای انقلاب سمنان به دستور بازپرس پرونده بازداشت و به اداره اطلاعات سمنان منتقل شد. - دو خواهر بهایی ساکن مشهد به نامهای «نیکا خلوصی» و «نوا خلوصی» که در ۵ مهرماه در مشهد بازداشت شده بودند پس از پنج ماه بازداشت موقت محاکمه شدند. ۲۲ اسفندماه: ده شهروند بهایی ساکن تهران در ارتباط با موسسه علمی آزاد بهاییان به نامهای: «آزیتا رفیع‌زاده»، «پیمان کوشکباغی»، «نازنین نیکوسرشت»، «نسیم باقری»، «طلوع گلکار»، «احمد گلزار»، «عباس طائف»، «حسن ممتاز»، «نگین قدمیان» و «احمد بهشتی» به دادسرای تهران احضار که دو نفر از ایشان پس از اخذ تعهد آزاد و هشت نفر دیگر پس از تفهیم اتهام به قید وثیقه آزاد شدند. ۲۳ اسفندماه: «نوید خانجانی» در پی نپوشیدن لباس زندان برای اعزام به دادگاه انقلاب مورد ضرب و شتم شدید مامورین زندان رجایی شهر قرار گرفت. ۲۸ اسفند ماه: دو شهروند بهایی ساکن گرگان به نامهای «مونا امری» و «روفیا پاکزادان» پس از تفتیش منزل و ضبط کتب و عکسهای مذهبی توسط ماموران اداره اطلاعات بازداشت شدند. ۲۹ اسفند ماه: به هیچکدام از زندانیان بهایی در ایران جهت ایام نوروز مرخصی داده نشد. - سماء رئوفی پس از ۲۷ روز بازداشت از اداره اطلاعات سنندج آزاد شد. - شیدرخ فیروزیان که در ۲۴ بهمن ماه توسط اداره اطلاعات سمنان بازداشت شده بود پس از معرفی خواهرش – گلرخ فیروزیان- آزاد شد.

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.