● جهان

با توجه باینکه با باز شدن مدارس میلیون ها کودک آذربایجانی وغیر فارس به مدارسی خواهند رفت که مجبور خواهند شد در آنجا به زبانی غیر از زبان مادری خود درس بخوانند لذا آنچه راکه با فرهنگ وزبان مادری خود یاد گرفته اند بدرد این کودکان نخواهد خورد که برای خود کودک و والدین آنها درد آور است .اگر باز شدن مدارس برای کودکان فارس زبان روزشادمانی و آشنائی با همبازیهای جدید است

برای نجات دوباره جنبش، اول جریانات انحرافی را شناسایی کنیم، برای اینکار باید سیاستهای جریانها را زیر ذره بین بگذاریم، تا مشخص شود که آیا بدنبال منافع مردم آذربایجان و مسائل ملی آذربایجان هستند، یا از اسم آذربایجان بعنوان سرپوش و در راه منافع شخصی خود و مماللک و جریانات دیگر استفاده می کنند؟ آیا دوستی ملتها و یا دشمنی ملتها را تبلیغ و ترویج می کنند؟

آقای عباس لسانی و فعالین دیگر با اسامی:عسگر اکبرزاده,رحیم غلامی, سیامک میرزائی, میثم آزادی, بهنام نورمحمدیو خانم ایشان, حمید قرباعلی زاده, کیانوش توحیدی, حسن فتحی, امیر بابائی, سعید ابراهیم زاده, فریدون آزادی, اسامی بسیاری هنوز در دست نیست, که چند روز پیش از طرف ماموران وزارت اطلاعات ایران دستگیر و زندانی شده اند, مرتکب جرمی نشده‌اند و مرتکب اعمالی نشده اندکه مغایر با قوانین کشور باشد.

این روزها برخی ازاحزاب سیاسی که نمایندگی حقوق مردم را، می خواهند جدی تر بگیرند و در راه اتحاد و همبستگی برای گرفتن این حقوق گام بر دارند، سوژه ای شده که راست گرایان و برتری طلبان به میدان آیند و بی جهت سینه چاک کنند. واکنش آنهابرای ما مردمان وابسته به خلقهای غیر حاکم در ایران طبیعی و عادی است و نباید زیاد جدی گرفته شود. در واقع، ناسیونالیستها و جنگ طلبان نمی خواهند به این سادگی برابری و عدالت که این احزاب اولین گامهارا می خواهند درراه آن بردارند، رعایت شود

استراتژی سياسی معطوف به جنبش رهائی‌بخش، در چارچوب "دولت – کشور" سير می‌کند اما استراتژی سياسی ملهم از جنبش حقوق مدنی - شهروندی و دموکراسی‌خواهی معطوف به "دولت – ملت" است. ريشه اشتباهات اپوزيسيون ايران در مواجهه با مسائل ملی و قومی را بايد در ابهام و اختلاطی جست‌وجو کرد که ميان اين دو نوع استراتژی در صفوف فعالين اپوزيسيون رايج است! اپوزيسيون در بهترين حالت هنوز روی مرز اين دو نوع استراتژی حرکت می‌کند! اما در عمل – به‌ويژه در مواجهه با هويت‌خواهی ملی و قومی...

همینکه خواسته شود که برای نمونه، زبان مادری موردتوجه باید قرارگیرد، یاحق تعیین سرنوشت ملتها باید در قانون آینده مملکت گنجانده شود، بلافاصله مهر تجزیه طلبی به انسان می زنند. بهر صورت و بقول معروف من چشمم آب نمی خورد این آقایان بعد از گرفتن قدرت در دست به عهد خود وفا کنند.

حال که به نظر میرسد وجدان انسانی و ادبی انجمن قلم آزربایجان جنوبی به خاطرتاثیر پذیری و یا ترس از افکار کهنه و پوسیده استالینیستی طیف شامقازان سکوت اختیار کرده و وظیفه خود را به عنوان میزبان آن جلسه در نشان دادن عکس العمل انتقادی به این دروغ و تحریف آشکار و شانتاژ ناجوانمردانه به جا نمی آورد ، وظیفه خود میدانم که حد اقل به خاطر منافع و مصالح ملت ترک آزربایجان جنوبی لب به اعتراض گشوده و عکس العمل خودم را در مواجهه با چنین تخریبات و ترورشخصیتی نشان دهم

طرح مسئله جدائی طلبی توسط برخی محافل که تعلقات " قومی" و یا "ملیتی" در داخل ایران و در درون " اپوزیسیون ایران" دارند ،جنجال آفرین شده است. چرا؟

من حتی با زبان رسمی« فارسی » درایران هم مشکل دارم ./وقتی زبان بین المللی زبان انگلیسی هست ./چرا نباید در سرتاسر ایران/ .به زبان انگلیسی صحبت کرد و ننوشت ؟من از زبان فارسی خسته شده ام

ما تمام نیروهای ملی دمکرات، جریانات سیاسی ترقیخواه، هویت‌طلب و سازمانهای اجتماعی، فرهنگی آذربایجانی را به مبارزه مشترک برای تحقق مطالبات ملی- دمکراتیک مردم آذربایجان، از جمله آزادی آموزش زبان ترکی آذربایجانی در سیستم آموزش و پرورش رسمی کشور فرا می‌خوانیم. با این دیدگاه، ما خود را متحد این نیروها و جریانات سیاسی ملی می‌دانیم و برای اتخاذ سیاست‌های همکاری مشترک با آنها برای تحقق اهداف یادشده، تلاش می‌کنیم.

مسبب اصلی تجزیه جغرافیای ایران افرادی مثل آقای دریایی و حکومت توتالیتر و فاشیستی جمهوری اسلامی ایران هستند که به جای احترام به حقوق بشر و حقوق ملی ملیت های ساکن ایران در محو و سرکوب آن اقدام می کنند و با اعمال و رفتارهای غیر انسانی خود در قبال ملیت های ساکن ایران مثل ترک، کرد، عرب، بلوچ و غیره موجب دشمنی بین ملیت های تحت ستم و ملیت حاکم شده و مقدمات تقسیم جغرافیایی کشور ایران به چند کشور را فراهم می سازند.

این همه می رساند که ما بایستی قبل از اجماع افراد به فکر اجماع افکار باشیم و قبل از تشکیل مجلس ملی به فکر تدوین منشور ملی باشیم. اگر غیر از این کنیم راه های ناکارآمد گذشته را دوباره طی کرده ایم، راه هایی که میل به پراکندگی دارند تا به جمع گرایی.

دو حزب میکوشند تا با انکار واقعیت متکثر و چند قطبی جامعه کردستان به سیاق دهه‌ ۶۰ خود را بعنوان نمایندگان اصلی و بلا منازع جنبش کرد معرفی نمایند. با این حال شکی نیست که احزاب و جریانات سراسری از واقعیت فعلی جنبش کرد و دوران زوال آن نیک آگاهند.
شورش باتمانی تحلیلگر مسائل سیاسی از کردستان ایران است.

امروزه بر ما واجب است اگر امکان آن را داریم گام به پیش نهیم و در این امر جدی باشیم و اگر امکان گام نهادن به پیش را نداریم حداقل مشوق آنهایی باشیم که میتوانند در این راه پیشگام باشند و گرنه در پیشگاه تاریخ نسل ما متهم به خیانت خواهد شد .

در باره‌ی مفاهيم "ملت"، "حق تعيين سرنوشت" "حقوق اقليتها"، دمکراسی و فدراليسم، ... ـ مطالبی از پژوهشگران خارجی ـ بازتکثير برای آنانی که‌ ليل و نهار در تلاش جعل و تحريف و مصادره‌ی به‌ مطلوب اين معانی، مفاهيم و مضامين هستند ـ ترجمه‌ی‌ مطالب از ناصر ايرانپور

نه در تعریف ملت خبره اند و نه در وطن انگاشتن محدوده ای.مانده اند سفیل و عریان و جز با اعطای وجاهت غیر مستقیم به جمهوری اسلامی کاری از دستانشان برنمی آید و بر کوس و طبل سکویی ها و فروزنده ها و داورها و دشنام گویان میکوبند و این نوع ادبیات را ارجح تر بر بیان حقوق ضایع شده هزاران ساله ترک و لرو کرد و عرب و بلوچ میدانند و با القای اینکه فقط جمهوری اسلامی مقصر هست بار را بر روی رژیم می اندازند٬حال آنکه شما تخم را کاشتید و رژیم پرورشش داد و هردو سرتاپای یک کرباسید!

چه خوشمان بيايد و چه نيايد، اگر به دنبال تحقق دموکراسی و حقوق بشر در ايران هستيم، نمی‌توانيم حق تعيين سرنوشت را ناديده بگيريم. تحقق دموکراسی و حقوق بشر درد دارد، به جراحی سختی می‌ماند که شايد جای زخمش تا هميشه باقی بماند اما ناگزير است. در واقع تا چند غده بدخيم در جامعه ايران درمان نشود، صحبت کردن از هر دموکراسی در آينده ايران ناممکن است؛ يکی از اين غده‌ها، مساله حق تعيين سرنوشت و ديگری، مساله رهايی زنان است

بیانیه ‘’استقلال و تمامیت ارضی، سرآغاز هر کار پایه سیاسی’’ ظاهرا بر علیه توافقنامه دو حزب دمکرات و کومله کردستان تنظیم شده است، اما این بیانیه تمامی جنبش های ملی-دمکراتیک خلقهای غیرفارس را هدف قرار داده است. با نگاهی به متن و ادبیات استفاده شده در این بیانیه لهن تحکّمی، قیم مآبانه و تهدید آمیز آن نشان از جوهره غیردمکراتیک این بیانیه دارد. این بیانیه خود را در نقد سه نکته (ملت بودن کردها و در واقع ملت بودن ترکها، بلوچها، عربها، ترکمن ها حتما با تصور ملت نبودن فارس ها!

● طرحی را که مطرح کردم و اکنون بر آن تأکید می ورزم، بر این پیش فرض استوار هست که: اگر قرار بر این هست که ساختار حکومت آیندهءِ ایران غیر متمرکز و تقسیم قدرتِ سیاسی و اقتصادی بصورتِ عمودی و افقی در آن بصورتِ فدرالیسم همگون و یا فدرالِ دوآلیسم رقابتی آنهم فقط بر مبنای جغرافیایی و ضرورت سیستم اقتصادی و نه بر پایهءِ اِتنیکی قومی عملی شود، تشکیل یک شورایِ ملّی بر اساس فدرالیسم از بالا با مشارکت نمایندگانِ حقیقی از کلِ استانهایِ جغرافیای حقیقی کشور اوّلینِ قدمِ مثبت در این مسیر و...

با مروری که بر فرایند تشکیل سازمان های سیاسی ملت عرب داشتیم و چنین نیز با بررسی کوتاه برخی حوادث شناخته شده در جنبش ملت عرب، به جرات می توان گفت که انتفاضه مردمی 15 آوریل سال 2005 در تاریخ سیاسی ملت عرب جنوب غرب ایران به مثابه یک نقطه عطف تاریخی است. به همین لحاظ است که این حادثه در مبارزات سیاسی ملت عرب از جایگاه خاصی برخور دار است. مهم ترین ره آورد این انتفاضه توجه بخش بسیار کوچکی از جامعه جهانی به جنبش ملی ملت عرب در جنوب غرب ایران است.

اگر تلاشهای بسیاری از فعالان سیاسی در خارج از کشور و تعدادی از مبارزان داخل کشور درسالهای 83 تا 85 را منظور نکنیم، از ابتدای سال 89 تا کنون همراه با طیفی از فعالان سیاسی در خارج از کشور تلاش شبانه روزی کرده ایم تا روند گفتگو برای ایجاد همبستگی و اتحاد با احزاب اتنیکی کشور از جمله احزاب کردستان را جهت پیدا نمودن راه حلی برای ااستیفای مطالبات آنها تداوم ببخشیم. اما این گفتگوها علی رغم تشکیل اجلاس کلن در 7 و 8 ماه ژانویه 2012 تا کنون به نتیجه نرسیده و با اعلام توقف کامل آن از سوی اعضای اتنیک شو

از نظر نگارنده‌ فدراليسم تنها گزينه‌ی دمکراتيک برای ايران است، اما برگزاری همه‌پرسی در مورد آن بحران‌ساز خواهد شد، چرا که‌ اين تصور که‌ مناطق مرکزی ايران رأی مخالف و مناطق حاشيه‌ای ايران چون کردستان، آذربايجان، خوزستان، بلوچستان و ترکمن‌صحرا و حتی برخی از استانهای شمال و شمال شرقی کشور رأی مثبت به‌ آن بدهند، غيرواقعی نيست و اين منجر به‌ انشقاق بين ايرانيان خواهد شد. راه‌ حل تنها گفتگو و ديالوگ و مصالحه‌ است و بس. به‌ هر حال در صورت شکست پروژه‌ی فدراليسم اين احتمال بالاست که‌...

برای من تردیدی باقی نماندە است کە نویسندگان فارس زبان آریایی نژاد ! ذرەای عرق ملی و وطن پرستی ندارند و داعیە وطن پرستی آنان شعاری بیش نیست. تنها دغدغە آنان استثمار ملل غیر فارس و چپاول و غارت ثروت ملی آنان است. آنان بخوبی می دانند کە با ازدست دادن ثروت ملتهای غیر فارس قادر بە سیرکردن شکم خود نخواهند بود و تنها راە برای استثمار ملل ادامە روش فعلیست و این نقطە اشتراک تمام جریانات مختلف سراسریست.

ایران امروزی : ایران، نامی است که در سال 1314 به صورت رسمی بر این کشور گذاشته شده است ولی قبل از آن هم به صورت غیر رسمی در زمان صفویان و قاجاران استفاده می شده است که دلایل استفاده از این نام توسط صفویان و قاجاریان و دلایل رسمی کردن این نام توسط رضا شاه در مقاله مربوطه توضیح داده شده است

توضيح از تريبون: مي شد با استناد به چنين آثاري از جوانترين قلم به دستان آذربايجان، پايان دوران پيرسالاري در جنبش ملي آذربايجان را اعلام كرد. اما خوشبختانه دوران پيرسالاري در جنبش رهايي ملي آذربايجان اصلا وجود نداشت كه تمامي آنرا هم اعلام كنيم.

در مورد احزاب ارمنی که بر خلاف سایر احزاب قفقاز اکثرا در خارج ارمنستان تشکیل و فعال بودند چه بگوییم ٬بهتر است به جای تحلیل و بسط اشارات کوتاهی به ساختار و عملکرد این احزاب که در کنار احزاب دیگری در قفقاز ایجاد شده بودند

صدور بیانیه مبتنی بر توافقنامه مشترک میان "حزب دمکرات کردستان ایران" و "حزب کومله کردستان ایران"، و واکنش ها در قبال مفاد آن از سوی بخشی از اپوزیسیون دمکراسی خواه ایران، بار دیگر و اینبار وسیع تر و حادتر از هر زمان، موضوع تبعیض ملی- قومی در ایران و رویکرد نسبت به آنرا در کانون مباحثات سیاسی قرار داده است.

اگر این اندیشمندان چنین می نوشتند:" سرآغاز هر کارپایه‌ سیاسی حفظ دمکراسی، دیالوگ، درک متقابل و احقاق حقوق همه‌ آحاد مردم خواهد بود" نوید دیگری به‌ مردمان این سرزمین دیکتاتور خیز و دیکتاتور پرور می دادند. گرفتار شدن در فرهنگ و ایده‌های کهن این سرزمین، کارپایه‌ سیاسی مناسبی پیش رو نخواهد گذاشت.

از نظر کردستان نه‌ التزام به‌ تماميت ارضی که‌ تعهد به‌ حق تعيين سرنوشت سرآغاز هر کارپايه‌ سياسی می‌باشد! و از نظر کردستان اين حق است که‌ جای بحث و مجادله‌ ندارد.
ـ در باره‌ بيانيه‌ی جمعی از فعالين ايرانی در انعکاس به‌ موافقتنامه‌ حزب دمکرات کردستان ايران و حزب کومله‌ کردستان ايران ـ

اعتراضاتی که در دنیای مجازی از سخنان فروزنده شده همه از سوی افرادی از ملییتهای تحت ستم ایران بوده است. چرا که همفکران و همزبانان فروزنده هیچ اعتقادی به حق تعیین سرنوشت و ازادی انسانها در رقم زدن سرنوشت خود ندارند و تمامییت خواهی و حس برتری طلبی در یکایک آنان وجود دارد ن ابتدا به ساکن موضوع دفاع از تمامییت ارضی کشور از سوی هر شخص و سازمانی بدون هیچ دلیل و برهانی معنا و مفهومی غیر از دفاع از دیکتاتوری جمهوری اسلامی ایران نداشته و نخواهد داشت.

نه تنها وجود سرکوب و تبعیض بلکه حذف آنها نیز نه از «تعلق» قومی، نژادی و یا مذهبی و جنسی بلکه از ساختار سیاسی و فرهنگی ناشی می‌شود! با تبلیغ نمی‌توان این حقیقت را به یک عامل اکتسابی مانند «زبان» که هر کسی می‌تواند آن را بیاموزد یا فراموش‌ کند، کاهش داد. مدافعان تمامیت ارضی ایران نیز نه «فارس»ها بلکه همه اقوام ایرانی به مثابه یک ملت هستند که در سراسر کشور پراکنده‌اند. در مقابل، تأکید بر «نژاد آریایی» نیز نوع دیگری از قوم‌گرایی و در عمل، آن روی سکه «امت اسلامی» است!

در این میان چندین سال است که احزاب کردستان به همراه سازمان ها و احزاب دیگر ملیت های ایران با ایجاد ائتلافی به نام "کنگره ملییت های ایران فدرال" توانسته اند گامی مهم در زمینه ایجاد الترناتیوی جدی بردارند. الترناتیوی که پتانسیل آنرا دارد که بتواند ایران را در مسیر برقراری دمکراسی و آزادی رهنمون باشد. از همان ماههای ابتدای تشکیل این ائتلاف بزرگ سیاسی، مخالفت و ستیز با ان از سوی نیروهای سراسری اغاز شد و درست به مانند جمهوری اسلامی ایران شروع به اتهام زنی و تجزیه طلب معرفی کردن این کنگره مردمی...

آنچه که امروز ارائه می‌گردد در ارتباط با اقوام یا ملیت ها است. این مبحث از نظر سیاسی یکی از مسائل بسیار مهم و پیچیده برای استقرار و استمرار دموکراسی در ایران به شمار می‌آید که در شصت سال اخیر باعث حوادث ناخوشایندی در میهن و برای هممیهنان عزیز ما شده است.

از کی دولتهای ترک زبان ، زبان مشترک دارند ؟ چرا وقتی مقامات دولتهای ترک زبان باهم جلسه دارند، هر کس بزبان خودش صحبت می کنند؟ چرا شما می خواهید به جای زبان آذری برای ما ترکی استانبولی قالب کنی؟ چند در صد مردم ما زبان استانبولی را می دانند؟
نه زبانم را با کسی عوض می کنم و نه یک وچب از خاکم را به کسی می دهم. من یک وجب از تبریزم را با کل ترکیه عوض نمی کنم،

در بخش مقدماتي اين يادداشت که‌ هدف پايين‌‌آوردن آقاي دکتر مهرآسا از برج عاج را دنبال مي‌کرد تا رد ادعاها و نقد باورهاي ايشان، وعده‌ داده‌ بودم که‌ اين بحث را به‌ لحاظ مضموني نيز پي گيرم، اما دغدغه‌هاي ديگر زندگي مانع از انجام اين مهم تا اين لحظه‌ شده‌ بودند. اکنون با طلب پوزش از اين ديرکرد ناخواسته‌، اين بحث با آقاي مهرآسا ادامه‌ مي‌يابد.