● جهان

این بردوش تک تک ما آزادیخواهان و برابری طلبان، بر دوش هر کسی که خود را سوسیالیست و کمونیست میداند، هر کارگر و جوان و زنی که زندگیش همین الان زیر پای انواع تبعیضات لگدمال و له میشود است که با تحقق یک انقلاب شکوهمند، از یکطرف حکومت اسلامی با ایدئولوژی اسلامیش را جارو کنیم و از طرف دیگر کوچکترین فرصتی به این مجانین سیاسی قوم پرست برای دست دراز کردن در زندگی مردم ندهیم.

نقد مقاله "حق تعیین سرنوشت جمعی" در خطاب به آقای منوچهر صالحی
آقای منوچهرصالحی مقاله ایی را تحت عنوان "حق تعیین سرنوشت جمعی" در دنیای مجازی منتشر کرده اند و در آن "حق تعیین سرنوشت جمعی" را از جنبه تاریخی و حقوقی مورد بررسی قرار داده اند. این نوشته حاصل مطالعه من از مقاله مذکور است که خطاب به آقای صالحی نوشته شده است.

(اینک در ایران: امکان و استعداد ساختن دنیائی دیگر و آینده ای بهتر و انسانی تر مهیا شده است. باید سراپا بیدار، هوشیار و چهارچشمی مراقب دسیسه های سرسپردگان سرمایه داخلی و امپریالیست های خونخوار جهانی باشیم، و گول گربه های عابد شده را نخوریم. اجازه ندهیم هر بساط فرصت طلب، فاسد و جنایتکار و وابسته بغرب، برایمان سرنوشت تعیین کنند؛ و دسیسه های خود را تحت توطئه های رسوای نجات کشور از ستم استبداد دینی با عنواین شاهِی پارلمان جو ، شیخِی اصلاح طلب و شورای ملی مقاومتگرای رجوی ها بخورد ما دهند

ملتی هستم بپاخاسته‌. می‌خواهم باور کنم، اما نمی‌دانم به‌ که. می‌خواهم در صلح زيست کنم، اما نمی‌دانم با که‌. می‌خواهم پی‌ريزم سرزمينم را، اما نمی‌دانم با که‌. می‌خواهم آغاز کنم زندگی را، اما نمی‌دانم کجا. می‌خواهم دادخواهی کنم، اما نمی‌دانم از که‌. می‌خواهم فغان کنم، اما نمی‌دانم از چه‌. می‌خواهم طغيان کنم، اما نمی‌دانم بر چه.‌ می‌خواهم نبرد کنم، اما نمی‌دانم عليه‌ که‌؛ چرا که‌ دشمنان من متعددند، متحجرند، نژادپرستند، حق‌کشند، عدالت‌ستيزند، دروغگويند، شيادند، بی‌رحمند...

تحریم انتخابات همراه با سازماندهی مجدد مردم در مناطق مختلف ترک نشین توسط طیف ها و گروههای سیاسی موجود در حرکت ملی آذربایجان برای حرکت اعتراضی به خاطر تبدیل شدن حرکت ملی به عنوان یک بازیگر مهم سیاسی و تاثیر گذاری آن در معادلات سیاسی در داخل و سطح جامعه بین المللی ضروری است. این مسئله همچنین به مردمی شدن هر چه بیشتر حرکت در جامعه آذربایجان و مناطق ترک نشین کمک می کند و به آگاهی جمعی و فردی آنان در راستای حقوق سیاسی و مدنی خود کمک می کند و...

همیشه در عرصه سیاست ایرانی کسانی بودند که هیچ گاه جدی گرفته نشده اند و یا مورد تمسخر بقیه بوده اند و تقریبا همه گروه ها و جریان های سیاسی از داخل و خارج در خصوص آنها اتفاق نظر دارند. افرادی مانند سعید سکویی، علی رضا نوری زاده و بسیاری دیگر از این دست از افراد هستند. وجه مشترک این عده صحبت کردن در خصوص طیف گسترده ای از مسائل و حوزه هایی که است که لزوما در خصوص آن تخصصی ندارند و اتفاقا ویژگی این عده نیز صحبت کردن از موضع "قطع و یقین" و بدون رعایت احتیاط علمی است.

برخی بر این باورند که در جهان کنونی حرف اول و آخر را امروز اقتصاد می زند. برخی هم به امورنظامی اولویت می دهند و یا هر دو. علاوه بر اینها عده ای در تلاش برای یافتن اندیشه راهنمای درستی هستند که آزادی و حقوق انسان را در برداشته باشد. شما رابطه این سه را(اندیشه راهنما- اقتصاد - قدرت نظامی ) چگونه بررسی می کنید؟

اقلیت‌های زبانی و فرهنگی جامعه ما، بحق معترض اند که حقوق زبانی و فرهنگی آنان مورد تجاوز قرار گرفته است، این اصلیست غیرقابل انکار. اما اینکه گفته شود پیشرفت زبان پارسی در اثر تو سری ‌زدن به زبان‌ها و فرهنگ‌های دیگر ملی ایران انجام پذیرفته، جای بحث بسیار دارد. در نوشته حاضر به این ساده‌ترین برهان پرداخته شده است که هیچ فرهنگ و زبانی را به ‌زور نمی‌ توان برای دوره‌ای طولانی بر ملتی تحمیل و مستقر کرد.

با آن که در حقوق بین‌الملل تعریف روشنی از حق تعیین سرنوشت تدوین نشده است، با این حال بر سر این نکته توافق وجود دارد که این حق باید به اقوام و ملیت‌هائی که در کشوری اقلیت هستند، داده شود. اما منازعات سیاسی کنونی همه‌جا در رابطه با تفاوت‌های قومی رخ نمی‌دهند و بلکه تفاوت‌های دینی نیز سبب تجزیه دولت‌ها گشته‌اند که یک نمونه آن تجزیه سرزمین هند به سه دولت است.

شعار فدرالیسم جایى در ذهنیت و زندگى مردم ندارد، بلکه هویت قومى و قومیگرى بطور کلى هم در بین میلیونها مردم ساکن ایران محلى از اعراب ندارد. اما این متاسفانه براى مصون داشتن مردم از فجایع و تراژدى هایى که قوم پرستى و قوم پرستان میتوانند ببار بیاورند کافى نیست. به دنیاى اطراف خود نگاه کنید و رویدادهاى این دو سه دهه اخیر را مرور کنید. حکومت شرع و دولت آخوندى چه زمینه اى در ایران قرن بیستم داشت؟ ظاهرا هیچ. این مردمى بودند که هشتاد سال پیش تر مشروعه چیان را به روزى انداختند که میدانیم.

جمهوری کردستان در بعد درازمدت مشعلي شد هميشه‌ فروزان در دل مردم کردستان، الگويي شد براي مبارزان آن و نمادي شد براي مبارزه‌ي ملتي که‌ وجودش را انکار مي‌کردند.

اگر حکم شما در مورد جعلی بودن کتیبه درست باشد که مدنیت فارس و جامعه فارس قربانی این جعلیات شده اند. شما چرا اینچنین با تنفر جامعه فارس و مدنیت فارس را مورد عتاب و خطاب قرار میدیهد و به صلابه میکشید؟ بیایید خود شما را در نظر بگیریم. من در جستجوی خودم به عکسی از شما برخوردم که با دست خودتان علامت بزقورد را نشان میدهید. حالا باید از شما پرسید که آیا وقتی شما دکترها و امثال شما افسانه و اسطوره بزرقورد و افسانه های دده قورقود را به عنوان تاریخ آذربایجانیها به خورد مردم آذربایجان میدهید، مقصر شمایید

با توجه به تعریف بالا ، پان ایرانیسم خواهان ، اتحاد اقوام ایرانی و نیرومندی ملت ایران و استقلال و حفظ تمامیت ارضی کشور است و در نتیجه نمیتواند با دسیسه های استعمارگران جهانی و غارتگران بین المللی و سازمان های ضد ایرانی و عوامل تجزیه طلب و حاکمان خائن و غافلان از منافع و مصالح ملت ایران سر سازگاری داشته باشد

بررسي اين جعلیات در مجموعه «پاسارگاد و کتیبه های بیستون هر انسان منصف و پيراسته از تعصب كور را قانع مي‌سازد كه يك كانون توطئه‌گر بين المللي چگونه به كار پليد جعل آثار تاريخي براي منحرف كردن اذهان مردم جهان , بخصوص مردم ایران در کار است

اين روزها گروه های مختلفی کوشش می کنند تا مفهوم «هويت» را با مسئلهء «سياست» پيوند زده و، بر اساس آن، به مفهوم سياسی ِ «حکومت نامتمرکز» (که معنائی جز يک حکومت فدرال ندارد) رنگی از دلايل غيرسياسی داده و جغرافيای مناطق مختلف کشورمان را تسليم تقسيم بندی های قومی و زبانی کنند. در مطلب اين هفته کوشيده ام نشان دهم که چرا امر بسيار پر اهميت «هويت»، و بخصوص نقش «زبان مادری» در آن، موضوعی سياسی نيست و دخالت دادن اين امر در بحث نامتمرکز کردن قدرت سياسی، صرفاً خلط مبحثی فاجعه آفرين بشمار می رود.

اگر غرور و احساسات ملی را که مبنای عقلانی ندارند و بالقوه می توانند بسیار خطر ناک باشند کنار بگذاریم و به سراغ معیارهایی مثل صلح، دمکراسی، توسعه و حقوق بشر برویم، دنیایی با واحدهای سیاسی کوچک تر شاید به نفع همه باشد. این واحدهای سیاسی کوچک تر، با تشکیل دولت- ملت‌های دمکرات و فدرال (مانند ایالات متحده، هند، آلمان، سوئیس) یا با تجزیه کشورهای بزرگ محقق خواهند شد. از همین منظر است که تجزیه ایران، روسیه و چین را در صورت مقاومت در برابر دمکراسی و فدرالیسم ناگزیر می دانم.

سالها پيش وقتي براي اولين بار کتاب دائي جان ناپلئون اثر ايرج پزشکزاد را میخواندم يک حسي برايم ايجاد شد که معجوني بود از خوشي ناشي از خواندن يک طنز بي همتا و زهرخند ناشی از احساس تاسف برای کسي که اسير اوهام و فلاکت ذهني ناشي از خود بزرگ بيني بود. بعدها نيز هر موقع فيلم آن رمان پر معني را ديدم اين حس به همين شکل دوباره تکرار شد. ديروز وقتي مقاله کوتاه آقاي ميرزا آقا ماني عسگري بنام "دشمنان ایران در جلد تجزیه­طلب­ها" رامي خواندم گوئي آن حس عجيب دوباره برگشت.

این جمله¬های نخستین ازمقدمه¬ی کتابی است خواندنی با نام «سیمرغ و صیاد» پژوهش شاعر ونویسنده¬ی تبعیدی در پاریس «م. بی شتاب» ؛ پژوهشگر ارجمندی که به راستی برای پژوهش و تدوین کتاب «سیمرغ و صیاد» نیروی بسیاری صرف کرده است. این کتاب بر اساس نوشته آقای بی شتاب، «در پاسخ به براهین دکتر رضا براهنی» و امثال او نگاشته شده و کتابی است خطاب به تجزیه¬طلبان ایرانی که البته نمی¬توانند«ایرانی» باشند، اما در ایران¬زاده و بزرگ شده¬اند.

احمد کسروی در تاریخ مشروطه معروف خود ، رویداد جالبی را که در سال 1286 اتفاق افتاده بود ،نقل می کند:
دانسته شد درباریان می خواهند ، همچون زمان خودکامگی ، دشمنی و همچشمی میانه عراقیان و آذربایجانیان بیندازند و به نام ترک و فارس اوباش را به کشاکشی برانگیزند و برای این کار میرزا عبدالرحیم فالچی را که مرد نیرنگساز و بی آزرمی می بود برگزیده اند. این داستان عنوانی به دست متلک گویان داد و برخی روزنامه ها به شوخی هایی برخاستند».

یک اشاره: در باب این نوشته ابتدا پرداختن به دو نکته ضرورری می باشد. اول اینکه این مطالب در حالی نوشته می شود که چند هفته ای از در خواست حق سرنوشت و رفراندوم برای آذربایجان جنوبی توسط بعضی از احزاب سیاسی آذربایجان جنوبی از سازمان ملل متحد در سالروز تشیکل حکومت ملی آذربایجان در 21 آذر می گذرد و در این فاصله نظرات و دیدگاههای مختلفی از سوی دیگر احزاب و اشخاص آذربایجانی و غیر آذربایجانی در باب این مساله ارائه شده و بعد از انتشار این مطلب هم این مبحث ادامه خواهد یافت.

مشکل نویسنده مثل برخی فعالان آذربایجانی ما « منطق نادرست شناخت پدیده هاست» . نتیجه آن هم همین ایده هایی ست که در این نوشته آمده است. من این افکار را در رده ی« چیز های راسیستی و فاشیستی» قرار میدهم ؛ در عین حال آرزوی قلبی و نیت نویسنده را در راه رفع تبعیض و رهایی مردم آذربایجان از ستمهایی که می بینند زیر سئوال نمیبرم . اما نباید فراموش کنیم که راه جهنم نیزبا سنگهای حس نیت فرش شده است. در این آرزوها همه ما مشترک هستیم.

حق تعیین سرنوشت یکی از حقوق اساسی بشری است. حق تعیین سرنوشت همیشه به حق خودگردانی منتهی می‌شود. در جهان اطلاعاتی کنونی همیشه کسانی یافت می‌شوند که با بهره‌گیری از ابزارهای تبلیغی می‌توانند ما را تحت تأثیر اراده و خواست خود قرار دهند، یعنی هم‌چون نیروئی بیرونی می‌کوشند سرنوشت ما را بنا بر مصالح خود تعیین کنند. به این ترتیب هر فردی میان تعیین سرنوشت خود بنا بر اراده و خواست خویش و تعیین سرنوشت او توسط نیروئی بیرونی سرگردان است و در نهایت هر کسی می‌تواند سرنوشت خویش را خود تعیین کند

(نگاهی به یک مقاله نژادپرستانه علیرضا اردبیلی)
مقاله ای که دیروز از آقای علیرضا اردبیلی منتشر شده، ملت فارس را این دفعه قوم وحشی خطاب می کند. امیدوارم خوانندگان، بخصوص نیروهای جنبش های ملل تحت ستم ، مقاله آقای اردبیلی را بخوانند و خودشان قضاوت کنند. امیدوارم نیروهای صادق فریب این ها را نخورند.

هر آذری متعهد و علاقمند به حفظ فرهنگ و زبان مادری ساکن آذربایجان باید احساس مسولیت کرده و به مبارزه موثرو جدی با این روند بپردازد. این کار با تاکید به صحبت فقط به زبان آذری در خانواده ها بخصوص با کودکان شروع میشود

کسی که‌واقعاً دمکرات است و باور به‌دمکراسی با تمام تبعات آن از جمله‌تحقق حق تعيين سرنوشت کردستان در چهارچوب آن را دارد، دليلی برای نگرانی از جدايی کردستان را نبايد داشته‌باشد. و اينجاست که‌تماميت ارضی ايران با تحقق حق تعيين سرنوشت در وجه‌درونی آن گره‌می‌خورد.

بى اعتنايى به زبان ، بى اعتنايى به انسان هايى است كه به اين زبان صحبت ميكنند. حق زبان حق طبيعى يك انسان است. اين حق ، بخش هاى آموزش، فرهنگ، تربيت ، در واقع تمامى سطوح زندگى يك فرد را در بر ميگيرد. محروميت و محدوديت استفاده از زبان مادرى محدوديت و محروميت هاى اجتماعى و فرهنگى ميليونها هموطن را در پى دارد ، كه تأثيرات منفى عميقى روى ترقى و پيشرفت جامعه گذاشته و شكاف موجود در ميان هم ميهنان را عميق تر ميكند.

ترک های آذربایجان نزدیک به ۴۰ درصد جمعیت کشور ایران را تشکیل می دهند و از تمام حقوق فرهنگی و زبانی خود محروم هستند. در حال حاضر سیاست های آسمیلاسیون منفی روی این قوم با شدت بیشتر ادامه دارد و حکومت ایران انواع تبعیض های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بر شهروندان ترک آذربایجانی اعمال می کند.

در این نوشتار بطور مختصر به موضوعات : ◄ پیشگفتار ◄ وابستگی نَسبَی صفویّان تُرک آذری تبار به امام موسی کاظم ◄ درخت و شجره نامهءِ صفویان تُرک تبار ساکن آذربایجان ◄ شکل گیری حکومت صفویّان در ایران ◄ حکومتِ صفویّان دولت ملّی ایران نبود ◄ امام موسی کاظم، از خاندان علی و عرب تبار نبود ◄ وابستگی نَسَبیِ تُرک آذری به امامان شیعه در عصر حاضر ◄ پیامد رسمی کردن مذهب شیعه از سوی تُرکان آذری در ایران،.... ...پرداخته شده است

توصیه من به فردی که خودش را جوشقون خوانده این استکه "عصبیت" را، "تهمت زدن" را، "خصومت" را در بیان کتبی کنار بگذارد. اینها همه در ضدیت با فرهنگ دمکراسی و ادبیات دمکراتیک قرار دارد. تقابل و تضارب اندیشه در صور دمکراتیک نه تنها هیچ نیازی به آن ابزار ندارد، بلکه تکیه به این ابزار تلاشهای سیاسی و اجتماعی را در رسیدن به آرمانهای بشردوستانه با ناکامی مواجه می سازد. خصومت علیه فعالین سیاسی جنبش خلق ما که ظاهرا آراسته به دوستی با بخشی از آن است، در عمل هدفی غیر از تخریب را نمیتواند دنبال کند.

«یک نفر پاتریوت، یک نفر میهن پرست حقیقی ناچار است سوسیالیست باشد. [ناچار است] طرف اکثریت ملت را، که توده دهقان و زارع و روشنفکر و پیشه ور و سایر عناصر زحمتکش است ، نگهدارد.»
به عقیده اینها، مثلا برای صورت ظاهر و یا خدای نکرده عوام فریبی است که ما می خواهیم خود را پاتریوت نشان بدهیم. این یک تصور غلط و [ یک نوع ] خیالبافی است. ما می دانیم آنها چرا به این خبط و خطای سیاسی دچار شده اند. زیرا می دانند که ما عملا داریم از حقوق طبقه مظلوم و رنجکش مدافعه می کنیم و می خواهیم...

متأسفانه اکثر تلویزیون های لوس آنجلسی معرکه بگیر جنگ و شیوع دشمنی در میان افراد ملیتهای ایران هستند و ازکاهی، کوهی می سازند وتبلیغهای دروغ ودهان پرکن پخش می کنند. بجای آموزش درست، به پخش مسایل احساسات بر انگیز ادامه می دهند. وظایف ما چیست؟ آیا مانند آقای سکوئی لوس آنجلس نشین باید فحش و تهمت را با فحش و تهمت پاسخ گوئیم؟! بنظر من نه! باید متین بود و تماشاگر تلویزیون و شنونده و خواننده را با منطق قانع کرد، و نشان داد که طرف تا چه اندازه از تربیت چیزی فرا گرفته است!

آقای شاملی عنوان مقاله شان را "محمد آزادگر دشمنان خود را در میان دیگر اندیشان جستجو میکند" گذاشته اند. برای روشن شدن موضوع بحث ابتدا باید دید دگر اندیشی چیست و دگر اندیش کدام است؟ در ادبیات سیاسی، دگراندیش کسی است که افکار و عقایدش با نظریات رسمی نظام حاکم نمی خواند، افکاری است که با دیکتاتوری (در مورد ایران با نظام جمهوری اسلامی در کل آن) در میافتد و در مقابل فشارهای رژیم مقاومت کرده و مبارزه جوئی می کند. در رابطه با موضوع مورد بحث، دگر اندیش کسی است که در راه آزادی و عدالت مبارزه می کند

نسل جدید آذربایجان علی‌ رغم تفاوت ایدولوژیک بین دو جنبش تحت رهبری سید جعفر پیشه واری و حرکت ملی‌ آذربایجان که اولی‌ دارای ماهیت مارکسیستی و دومی‌ ملی‌-ترکی‌ است ،بیشتر از جنبشها و انقلابات دیگر ،احساس نزدیکی‌ می‌کند.این در حالی‌ است که انقلاب مشروطییت و جنبش خلق مسلمان و تا حدود زیادی جنبش تحت رهبری شیخ محمد خیابانی به جهت ماهیت لیبرالیستی و مذهبی‌ خویشاوندی بیشتری با حرکت ملی‌ آذربایجان با گرایش عمد‌تاً ملی‌-لیبرالیستی دارد.

معنای این اتفاق به هیچ وجه پیشرفت اقتصادی، فرهنگی و یا رفع محرومیت های موجود نخواهد بود. دولت اشغالگر به دنبال آن است که با حضور امنیتی خود در مناطق عرب نشین، کوت عبدالله و حمیدیه را از اهواز جدا ساخته یا به تعبیری حضور سیاسی ساکنان عرب این دو منطقه را به کلی معدوم کنند و از فعالیت سیاسی اهالی این مناطق جلو گیری نمایند. همزمان با این کار، حلقه امنیتی را بر شهر اهواز تنگ تر می کنند. اشغالگران جمهوری اسلامی بر این باورند که با حضور امنیتی و سرکوبگر خود توان کنترل سیاسی امنیتی خود را افزایش می دهند

پس از انتشار خبر از سوی آزوح، برادران موحدی آنرا به استناد به خبر درج شده در سایت گوناز تی وی که با کپی کردن متن خبری آزوح ولی عدم اشاره به منبع آن تنظیم شده بود در سایت ایرانگلوبال منتشر میکنند و باعث ایجاد شک و تردید در خصوص صحت خبر میگردند.
به خاطر وجود سابقه دروغگویی و تحریف اخبار، خبر مرگ ناصر خانزاده در هاله ای از ابهام قرار میگیرد. ..