"هنر نویسندگی" در نوشتار بالا آمیختن مطالب درست با جعلیات و نادرستی هاست، به این هدف که با هر زوری که شده با نمایش یک مقاله "علمی" هویت مجعولی به هم میهنان آذربایجانی نسبت داده شود. افسانه های کودکانه ای چون افسانه " رائش" که چیزی همانند افسانه "سندباد بحری" است (چنانکه خود متن مذکور از طبری نیز " به پندار هشام بن كلبى" ارجاع داده است)، به عنوان سند تاریخی بر اصالت ترکی آذربایجانیان مورد استناد قرار گرفته ! یا از کتابی گفتگوی ناروشنی را میان معاویه و شخص دیگری نقل می کند، بدون آنکه آن کتاب (التیجان) را خود مستقیماً مأخذ دهد! بلکه مأخذ آن (مأخذ x) خود به نقل از شخص دیگری به نام رئیس نیا آورده شده و ظاهراً نویسنده خود این کتاب را اصلاً ندیده است! در رجوع به کتاب التیجان، صفحه 40 (طبق مأخذ ذکر شده نویسنده مقاله بالا) هیچ نشانی از گفتگوی ادعا شده دیده نمی شود. نشانی کتاب:
1124&session=ABBBVFAGFGFHAAWER&fkey=2&page=1&option=1
نویسنده محترم مهر نموده پاسخ دهند: "رویداد تاریخی" مورد استناد ایشان در باره جنگ سپاه "رائش" در آذربایجان در چه تاریخی و دست کم در کدام قرن بر مبنای تاریخ میلادی روی داده است؟ همچنین لطف کرده خود نگاهی به کتاب التیجان که به آن استناد کرده اند بیندازند و به نقل از شخص ثالث بسنده ننمایند، که این رسم پژوهش نیست و با توجه به امکان دسترسی رایگان به اصل کتاب در اینترنت توجیه علمی ندارد. دیگر بخش های نوشتار نیز از لحاظ فقدان کیفیت علمی دست کمی از موارد ذکر شده ندارد، جز اینکه با ردیف کردن انبوهی نام، بدون ذکر دلیلی ادعا شده که دارندگان همه این نامها از دعاوی نویسنده پشتیبانی می کنند! نمایشی میان تهی از علمی نمایی! با این شیوه قربانی سازی واقعیات علمی برای هدف های سیاسی، نویسنده نه تنها شیوه پژوهش علمی، بلکه اخلاق علمی را نیز نادیده گرفته است.