Skip to main content

آقای فرهاد جعفراوغلو، با سپاس

آقای فرهاد جعفراوغلو، با سپاس
Anonymous

آقای فرهاد جعفراوغلو، با سپاس از پاسختان، 1 ـ لینک کتاب التیجان را ،چنانکه خواسته اید، دوباره می نویسم: http://www.alwaraq.net/Core/AlwaraqSrv/bookpage?book=1124&session=ABBBV…
در صفحه 40 این کتاب، چنانکه می بینید، سخن از داستان ذوالقرنین و گفتگوی او با یک فرشته وقضیه یأجوج و مأجوج است و از آذربایجان سخنی نیست. 2 ـ پرسش من درباره داستان "رائش" و لشکرکشی او به آذربایجان، که شما به عنوان "رویدادی تاریخی" مورد استناد قرار داده اید، این بود که این "رویداد تاریخی" در چه زمانی، دست کم در کدام سده میلادی، به وقوع پیوسته است؟ رویدادی که نتوان حتی زمان تقریبی وقوع آن را مشخص ساخت، ارزش تاریخی ندارد، بلکه تنها به عنوان یک افسانه قابل توجه است. شما در پاسخ، داستان "رائش" را همزمان با منوچهر شاه دانسته و بدینگونه بر مشکل افزوده اید، چرا که منوچهر نیز از شاهان کیانی

ایران و خود چهره ای افسانه ای است. اگر قرار بود تاریخ بشر از روی افسانه های باستانی جن ها و دیوان و پریان دریایی تدوین شود، پس دیگر چه نیازی به تاریخدانان و پژوهش های تاریخی و بررسی متن ها و آثار باستانی می بود؟ 3 ـ نوشته اید:" در مورد فردوسی و سعد یو فلان هم ما آذربایجانیها نمی توانیم مثل شما ایشان را پرستش کنیم اینها اگر هم چیزی نوشته یا سروده اند برای شماست. والا مارا چه به شاعر .و نویسنده فارس زبان...". کسی از شما انتظار پرستش سعدی و فردوسی و دیگر بزرگان ادب پارسی را ندارد. اعتراض من به نسبت های نادرست و زشتی بود که شما به این بزرگان و به دیگر نمود های فرهنگ ایرانی داده اید. همه آثار ادبی و علمی و هنری به هر زبان که باشند برای همه انسان ها ارجمند و قابل بهره گیری هستند و توهین و خوارشماری این آثار و خالقان آنها به خاطر ویژگی قومی یا زبانی رفتار متمدنانه ای نیست. ضمناً شما به چه عنوان از" ما آذربایجانی ها" سخن می گویید؟ شما هیچ نمایندگی از سوی مردم آذربایجان ندارید، که دیدگاه خود را به آنان نسبت دهید. آذربایجانیان همواره نه تنها دوستدار فرهنگ ایرانی، بلکه خود بخش مهمی از سازندگان فرهنگ ایرانی بوده اند و بسیاری از چهره های درخشان دانش، ادب و هنر ایران از آذربایجان برخاسته اند.