این کشور فرهنگ و زبان و

این کشور فرهنگ و زبان و ساکنان اصلی دارد و عده ای مهاجر که اتفاقا سابقه تاریکی نیز در ظلم و ستم به مردم بومی دارند و تمام تاریخ و ادبیات فارسی پر است از گله و کایت از خونریزی آنها از مولانا بگیرد که می گوید آن غزان ترک خونریز آمدند... تا نظامی و قطران تبریزی که از خداوند بخاطر بلای ترک و حمله آنها به ایران شکایت دارد حال چگونه ممکن است ترک و فارس با هم برابر باشند و هر دو در این کشور حقوق مساوی داشته باشند؟ حداکثر ما می توانیم اجازه بدهیم مهاجران در گوشه ای از مملکت ساکن شوند و حقوق شهروندی مساوی با مردم ایرانی داشته باشند اما دیگر نمی توانیم اجازه بدهیم برای چنگیز و تیمور جشن تولد بگیرند و برای مناره درست کردن طغرل از کله های مردم ایران را به عنوان حماسه ای ماندگار حماسه سرایی بکنند یا به زبان چنگیز و تیمور و طغرل بیش از حد پرو بال بدهند. حقوق بشر نیز فرق می گزارد بین صاحبخانه و مهمان